ជំពូក ១៣
កាលកំពុងតែចេញពីព្រះវិហារមក នោះពួកសិស្សទ្រង់ម្នាក់ទូលថា លោកគ្រូ មើលន៏ ថ្ម ហើយនឹងមន្ទីរល្អណាស់ហ្ន៎
១៣:១ នេះគឺជា ព្រះវិហារទីពីរដែលបានសាងសង់នៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ព្រះវិហារទីមួយត្រូវបានសាង សង់ដោយស្តេចសាឡូម៉ូនចាប់ពីឆ្នាំ ៩៦៥មុន គ,ស ដល់ឆ្នាំ ៩៥៧ មុន គ,ស ហើយត្រូវបានបំផ្លាញដោយ ចក្រភពបាប៊ីឡូននៅក្នុងឆ្នាំ ៥៨៦ មុន គ,ស។ បន្ទាប់ពីការនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន ពួកសាសន៍យូដាបានវិល ត្រឡប់មកទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញហើយបានសាងសង់ព្រះវិហារតូចជាងមុនចាប់ពីឆ្នាំ ៥៣៧ មុន គ,ស ដល់ឆ្នាំ ៥១៦ មុន គ,ស។ ស្តេចហេរ៉ូឌបានពង្រីកព្រះវិហារនេះនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩មុន គ,ស។ ជាព្រះវិហារដែលធំ ហើយ មានតម្លៃថ្លៃកិច្ចការនេះធ្វើត្រូវធ្វើឡើងដើម្បីផ្គាប់ចិត្តដល់សាសន៍យូដាដែលមានកំហឹងដោយព្រោះតែមានសាសន៍ដទៃធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេ (ហេរ៉ូឌជាសាសន៍អេដំម ដែលត្រូវបានតែងតាំងដោយពួករ៉ូម៉ាំងដែលគ្រប់គ្រងលើ ស្រុកយូដា)។
ទីធ្លានៅក្នុងព្រះវិហារមិនត្រូវបានសាងសង់រួចរហូតដល់ឆ្នាំ ៦៤ គ,ស។ ព្រះវិហារត្រូវបានសាងសង់ដោយថ្ម កំបោររលោងដែលមានទំហ៊ំ ១៤៤០០០ ម៉ែត្រការ៉េ (គ្របដណ្តប់ទំហ៊ំមួយភាគប្រាំមួយនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម)។ សំណង់ព្រះវិហារមានទំហ៊ំធំណាស់ ប្រវែងបណ្តោយ ៤៦០ ម៉ែត្រ ទទឹង ៣០០ ម៉ែត្រ និងកំពស់ ៤៦ម៉ែត្រ។ ថ្មដែលធំជាងគេមានប្រវែង ២៥ម៉ែត្រ ហើយមានទំងន់ធ្ងន់ជាង ១០០ តោន។ ជាព្រះវិហារដែលមានទំហ៊ំធំ ជាងគេនៅក្នុងពិភពលោកនាជំនាន់នោះ។
ពួកសាសាន៍យូដាចាត់ទុកព្រះវិហារនោះថា ជានិមិត្តសញ្ញានៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះអ៊ីស្រាអែល (យេរេមា ៧; យ៉ូហាន ៨:៣១-៥៩)។ ពួកគេមិនដែលគិតថាព្រះវិហារនោះនឹងត្រូវបំផ្លាញនោះឡើយ។ សូម្បីតែពួកសិស្ស ក៏មានការអស្ចារ្យពីថ្មនិងសំណង់ទាំងនោះដែលពួកគេបានភ្លេចពីចំនុចដែលព្រះយេស៊ូវ បានបង្រៀន។ ដោយការដាក់បណ្តាសាលើដើមល្វា ការសំអាតព្រះវិហារ ហើយនឹងព្រះបន្ទូលអំពីការប្រៀប្រដូច អំពីចំការទំពាំងបាយជូរ ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសពីការដាក់ទោសរបស់ព្រះលើប្រព័ន្ធសាសនាសាសន៍យូដា ដែលលទ្ធផលនោះគឺជាការបំផ្លាញព្រះវិហារ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលឆ្លើយថា តើឃើញមន្ទីរធំទាំងនេះឬទេ បន្តិចទៀត នឹងគ្មានថ្មនៅត្រួតលើថ្ម ដែលមិនត្រូវទំលាក់ចុះនោះទេ
១៣:២ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ដល់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “នឹងគ្មានថ្មនៅ ត្រួតលើថ្ម ដែលមិនត្រូវទំលាក់ចុះនោះទេ។” សូមពិចារណាពីទំហ៊ំរបស់ថ្មទាំងនោះ ស្តាប់មើលទៅហាក់បីដូចជា មិនអាចទៅរួចនោះឡើយចំពោះពួកសិស្សទាំងអស់។ ប៉ុន្តែសេចក្តីទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចនៅក្នុងឆ្នាំ ៧០ គ,ស ពេលដែលពួករ៉ូមាំងក្រោមការដឹកនាំរបស់ថាយថាស់ (អានទីតុស) បំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិម។ អ្នកប្រវត្តិវិទូរសាសន៍យូដាលោកចូសេហ្វឹស ដែលបានរស់នៅក្នុងពេលដែលព្រឹត្តិការណ៍នេះកើតឡើង បានប្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាថា ពួករ៉ូម៉ាំងបានបំផ្លាញព្រះវិហារ និងតំបន់ជុំវិញព្រះវិហារទាំងស្រុង រាបដល់ដីដែលអាចភ្ជួរ ដូចជាដីចំការបាន!
យ៉ាងណាមិញ ពួករ៉ូម៉ាំងមិនដែលមានបំណងនៅក្នុងការបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិមនោះឡើយ។ ពេលដែលពួកគេ ហ៊ុំព័ទ្ធទីក្រុងនោះ ថាយថាស់ (ទីតុស) បានដាក់បញ្ជារដល់ពលទាហ៊ានរបស់គាត់អោយចាប់គ្រប់គ្រង ប៉ុន្តែមិន ត្រូវបំផ្លាញទីក្រុងនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែក្នុងពេលដែលធ្វើសង្រ្គាមនោះ ក្រុងយេរូសាឡិមនិងព្រះវិហារត្រូវបានបំផ្លាញ ។ ព្រះវិហារត្រូវបានបិទដោយមាស ដូច្នេះនៅពេលដែលត្រូវភ្លើងឆេះ មាសទាំងនោះបានរលាយ ហើយហូរចូល ទៅក្នុងចន្លោះថ្មធំៗទាំងនោះ។ ក្រោយនោះមក ដើម្បីអាចប្រមូលយកមាសបាន ពួករ៉ូម៉ាំងបានរុះរើថ្មទាំងនោះ មួយដុំម្តងៗ រហូតដល់គ្មានថ្មណាមួយនៅត្រួតពីលើគ្នានោះឡើយ។ ហើយថ្មទាំងនោះក៏ “ត្រូវបានទម្លាក់ចុះ” ទៅក្នុងជ្រលងឃីដ្រុន។ ដូច្នេះហើយពួករ៉ូម៉ាំងបានធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេគ្រោងទុកនោះឡើយនៅក្នុងពេលនោះ ប៉ុន្តែពួកគេបានធ្វើដូចជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលពីការនោះថាពួកគេនឹងធ្វើការនោះកាលពីសែសិប ឆ្នាំមុន!
រួចកាលទ្រង់គង់លើភ្នំដើមអូលីវ ទល់មុខនឹងព្រះវិហារ នោះពេត្រុស យ៉ាកុប យ៉ូហាន នឹងអនទ្រេ គេមកទូលសួរទ្រង់ដោយឡែកថា
ទីសំគាល់សម្រាប់ពួកសិស្ស ១៣:៣-១៣
១៣:៣ ព្រះយេស៊ូវយាងចេញពីព្រះវិហារ ហើយយាងទៅភ្នំដើមអូលីវ។ ទីតាំងទាំងនោះមានសារ:សំខាន់ខ្លាំង ណាស់សម្រាប់សេចក្តីបង្រៀនអំពីការបំផ្លាញនៃព្រះវិហារ។ លោកអេសេគាលត្រូវបានបើកសំដែងអោយឃើញ ពីសិរីល្អនៃព្រះចាកចេញពីព្រះវិហារ (អេសេគាល១០:១៨-១៩;១១:២២-២៣)។ នោះគឺជាទីសំគាល់ដែល បង្ហាញថាព្រះវិហារទីមួយនឹងត្រូវបំផ្លាញ។ នៅក្នុងការមើលឃើញរបស់លោកអេសេគាលសិរីល្អនៃព្រះបានចាក ចេញពីព្រះវិហារ ទៅខាងខ្លោងទ្វារខាងកើត,ហើយបានឈប់នៅលើ “ភ្នំនៅខាងកើតទីក្រុង” (ដែលជាភ្នំដើមអូលីវ)។ នេះជាច្រកដដែលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងចេញនោះ។ ព្រះយេស៊ូវ (ជាសិរីល្អនៃព្រះ; ហេព្រើរ ១:៣) បានចាកចេញពីព្រះវិហារ (ជាលើកចុងក្រោយ) ហើយយាងទៅភ្នំដើមអូលីវ។ ក្រោយមក ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅសិស្សព្រះអង្គអំពីការបំផ្លាញព្រះវិហារដែលនឹងត្រូវមកដល់។
សូមប្រាប់យើងខ្ញុំ តើកាលណាបានការទាំងនេះនឹងមកដល់ តើមានទីសំគាល់ណាឲ្យដឹង ក្នុងកាលដែលការទាំងនេះជិតកើតមក
១៣:៤ ពេត្រុស យ៉ាកុប យ៉ូហាន និងអនទ្រេចង់ដឹងបន្ថែមអំពីការនោះ។ ម៉ាថាយ ២៤:៣ ប្រាប់យើងថា មានព្រឹត្តិការណ៍ពីរដែលពួកគេបានសួរ
-
តើព្រះវិហារនឹងត្រូវបំផ្លាញនៅពេលណា,
-
តើអ្វីជាសញ្ញានៃការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវដើម្បីគ្រងរាជ្យ ហើយនឹងពេលចុងបញ្ចប់។
ពួកសិស្សអាចនឹងគិតថាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយ។ យើងបានដឹងថាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ មិនបានកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយនោះឡើយ។ ព្រះវិហារត្រូវបានបំផ្លាញនៅក្នុង ឆ្នាំ៧០ គ,ស, ប៉ុន្តែការយាងមក របស់ព្រះយេស៊ូវដើម្បីគ្រងរាជ្យនិងពេលវេលាចុងក្រោយនោះនៅមិនទាន់កើតមានឡើងនៅឡើយ។
ព្រះយេស៊ូវចាប់តាំងមានបន្ទូលឆ្លើយទៅគេថា ចូរប្រយ័ត ក្រែងអ្នកណានាំអ្នករាល់គ្នាឲ្យវង្វេង ដ្បិតនឹងមានមនុស្សជាច្រើនយកឈ្មោះខ្ញុំមកនិយាយថា គឺខ្ញុំនេះហើយ គេក៏នឹងនាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យវង្វេងផង
១៣:៥-៦ ព្រះយេស៊ូវបានដាស់តឿនសិស្សព្រះអង្គមិនត្រូវអោយចាញ់បញ្ឆោតរបស់មនុស្សដែលមកដោយ នូវព្រះនាមព្រះអង្គ តែជាព្រះមេស៊ីក្លែងក្លាយឡើយ។ នៅក្នុងជំនាន់នេះ (ចាប់ពី ឆ្នាំ៣០ គ,ស ដល់ ឆ្នាំ ៧០ គ,ស) មានព្រះមេស៊ីក្លែងក្លាយមួយចំនួនដែលព្យាយាមដឹកនាំប្រជាជនសាសន៍យូដាទាស់ជាមួយនឹងរ៉ូម។ នៅចុងបំផុត នៅក្នុងឆ្នាំ ៦៦ គ,ស ពួកសាសន៍យូដាពិតជាបានបះបោរតាមការដឹកនាំប្រឆាំងនឹងរ៉ូម ដែលនាំអោយក្រុងយេរូសាឡិម និងព្រះវិហារត្រូវបានបំផ្លាញ។
កាលណាអ្នករាល់គ្នាឮនិយាយពីចំបាំង ហើយពីសូរចំបាំង នោះកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តថប់បារម្ភឡើយ ដ្បិតការទាំងនោះត្រូវតែមកដល់ តែពុំទាន់ដល់ចុងបំផុតនៅឡើយទេ ពីព្រោះសាសន៍១នឹងលើកគ្នាទាស់នឹងសាសន៍១ នគរ១ទាស់នឹងនគរ១ ក៏នឹងមានកក្រើកដីនៅកន្លែងផ្សេងៗ ហើយនឹងមានអំណត់ នឹងចលាចលកើតឡើង នេះជាដើមចមនៃសេចក្ដីទុក្ខវេទនាទេ
១៣:៧-៨ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីចំនុចបីយ៉ាងថាមិនមែនជាទីសំគាល់នោះឡើយ:សង្រ្គាម រញ្ជួយផែនដីនិងគ្រោះរាំងស្ងួត។ ការនេះនឹងកើតឡើងគ្រប់ពេលវេលា ដូច្នេះការនេះមិនមែនជាទីសំគាល់ នៃពេលវាចុងក្រោយនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ ឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ពីព្រោះគេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឯក្រុមជំនុំ គេនឹងវាយអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុ ងសាលាប្រជុំ ហើយនាំទៅចំពោះចៅហ្វាយខេត្ត នឹងស្តេច ដោយព្រោះខ្ញុំ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់លោកទាំងនោះ
១៣:៩ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីការបៀតបៀនដែលសិស្សព្រះអង្គនឹងត្រូវជួប។ ការនេះនឹងកើតឡើងដំបូង បំផុតពីសាសន៍យូដាពីសាលាកាត់ក្តីនិងសាលាប្រជុំនៅក្នុងដំបន់។ ពួកសាន់ហេឌ្រីននៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមគឺជា តុលាការធំបំផុត ប៉ុន្តែសាលាប្រជុំត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាកន្លែងអនុវត្តច្បាប់នៅក្នុងដំបន់។ ពួកសិស្សត្រូវបាន បៀតបៀនដោយពួកសាសន៍យូដាហើយត្រូវបានចាប់ដាក់គុកហើយត្រូវបានគេវាត់និងខ្សែតីតាមការបញ្ជាររបស់ពួកអ្នកកាត់ក្តីទាំងនេះ (កិច្ចការ ៤:២១, ៥:១៨, ៥:៤០; ២ កូរិនថូស ៦:៩,១១:២៣-២៤)។ យ៉ាងណាមិញ ពេលដែលពួកគេត្រូវចាប់ខ្លួនហើយត្រូវបានសួរចម្លើយនោះ ពួកគេបានមានឳកាសក្នុងការប្រកាសពីសេចក្តីជំនឿ របស់គេក្នុងព្រះយេស៊ូវដល់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងសាសន៍ដទៃ (កិច្ចការ ២៤ និង ២៥) ហើយនឹងពួកស្តេច (កិច្ចការ ២៦)។
ឯដំណឹងល្អនឹងត្រូវផ្សាយដល់គ្រប់សាសន៍ជាមុនសិន
១៣:១០ ព្រះយេស៊ូវបញ្ជាក់ដល់សិស្សព្រះអង្គថាការបៀតបៀននឹងមិនអាចឃាត់ឃាំងការប្រកាសដំណឹងល្អ បានឡើយ។ ដំណឹងល្អនឹងត្រូវប្រកាសទៅគ្រប់ជាតិសាសន៍ ដើម្បីអោយមនុស្សគ្រប់សាសន៍ត្រូវបានបញ្ចូលទៅ ក្នុងនគរនៃព្រះ។ នៅក្នុងការមើលឃើញរបស់លោកយ៉ូហានអំពីស្ថានសួគ៌ គាត់បានឃើញមនុស្សមកពី «រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា» (វិវរណៈ ៧:៩-១០)។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងខនេះ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅសិស្សព្រះអង្គថាពួកគេមានបេសកកម្មចំពោះសាសន៍ដទៃ ហើយថាពេលវេលាមុនពេល ដែលព្រះអង្គយាងមកជាលើកទីពីរមិនមែនគ្រាន់តែជាពេលដែលត្រូវរង ការបៀតបៀននោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាពេលនៃព្រះគុណ ហើយនឹងការផ្សាយដំណឹងល្អផងដែរ (២ កូរិនថូស ៦:២)។
ប៉ុន្តែកាលណាគេនាំបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅ នោះកុំឲ្យថប់ព្រួយជាមុនពីបែបនិយាយ ឬពីពាក្យដែលត្រូវថាឡើយ ត្រូវនិយាយតែសេចក្ដីណា ដែលបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា នៅវេលានោះឯង ដ្បិតមិនមែនជាអ្នករាល់គ្នាដែលត្រូវនិយាយទេ គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេតើ
១៣:១១ ព្រះយេស៊ូវបានដាស់តឿសិស្សព្រះអង្គពីគ្រោះថ្នាក់ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានសន្យាថានឹងផ្តល់ជំនួយដល់ គេដែរ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមានព្រះបន្ទូលតាមរយៈពួកគេនៅពេលដែលពួកគេត្រូវសួរចម្លើយ (កិច្ចការ ៤:៨,៦:១០)។
បងប្អូននឹងបញ្ជូនគ្នាឲ្យត្រូវស្លាប់ ហើយឪពុកនឹងបញ្ជូនកូន កូននឹងលើកគ្នាទាស់នឹងឪពុកម្តាយ ហើយនឹងសំឡាប់គាត់បង់ មនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ តែអ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ ដរាបដល់ចុងបំផុត នោះនឹងបានសង្គ្រោះពិត។
១៣:១២-១៣ លោកីយ៍ស្អប់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ (យ៉ូហាន ១៥:១៨-១៩) ដូច្នេះហើយ ការបៀតបៀន នឹងកើតមានឡើង។ អាចនឹងកើតមក សូម្បីពីតែក្រុមគ្រួសាររបស់យើងផ្ទាល់។ អ្វីដែលជាការលើកទឹកចិត្តយើង នៅក្នុងការទ្រាំទ្រចំពោះបញ្ហាទាំងនោះគឺជាសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវអំពីសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ការទ្រាំទ្ររបស់ យើងបង្ហាញថា យើងមានសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទក្នុងការសង្រ្គោះយើង ហើយព្រះអង្គនឹងសម្រេចការនេះ ជាពុំខាន។
ការរងទុក្ខ ១៣:១៤-២៣
នៅក្នុងការយាងមកលើកទីមួយ ព្រះយេស៊ូវបានកាត់ទោសក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅក្នុងការយាងមកលើកទីពិរ របស់ព្រះអង្គ ទ្រង់នឹងជំនុំជំរះពិភពលោកទាំងមូល។ នៅក្នុង ខ១៤-២៣ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីព្រឹត្តិការណ៍ ដែលបង្ហាញពីការជំនុំជំរះទាំងពីរនេះ។ យើងគួរតែប្រុងប្រយ័ត្ននៅក្នុងការសិក្សាអំពីការជំនុំជំរះក្រុងយេរូសាឡិម ដែលពេលនេះសេចក្តីទំនាយត្រូវបានសម្រេចដោយព្រោះតែការនេះផ្តល់នូវតំរុយអំពីការជំនុំជំរះដែលនឹងត្រូវមក។
កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញសេចក្ដីស្អប់ខ្ពើមដែលបង្ខូចបំផ្លាញ ឈរនៅកន្លែងដែលមិនគួរឲ្យឈរ (អ្នកណាដែលមើល ឲ្យយល់ចុះ) នោះត្រូវឲ្យពួកអ្នកនៅស្រុកយូដារត់ទៅឯភ្នំទៅ
១៣:១៤ ពួកសិស្សសុំអោយបានឃើញពីទីសំគាល់ (ខ៤) ហើយពេលនេះព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលពីទីសំគាល់មួយ ។ “សេចក្ដីស្អប់ខ្ពើមដែលបង្ខូចបំផ្លាញ” នេះគឺជាប្រយោគដែលដកស្រង់ចេញពីបទគម្ពីរដានីយ៉ែល (ដានីយ៉ែល ៨:១៣, ៩:២៧, ១១:៣១, ១២:១១)។ ដែលសំដៅលើការថ្វាយបង្គំរូបព្រះនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារនៃក្នុង ក្រុងយេរូសាឡិម។អំឡុងឆ្នាំ៥៣០ មុន គ,ស,លោកដានីយ៉ែលបានកត់ត្រាថា “ស្តេចនៃភាគខាងជើង” នឹងមកដោយការប្រមាថដល់ព្រះវិហារ (ដានីយ៉ែល១១:៣១)។ ការនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ ១៦៨ មុន គ,ស នៅពេលដែលស្តេចប្រទេសក្រិក អាន់ទីយ៉ូកាស អេពីភេនេស បានយកឈ្នះសាសន៍យូដាហើយបានដាក់រូប សំណាក់ហ្សូសជាព្រះរបស់ក្រិកនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារនៃក្រុងយេរូសាឡិម។ ហើយក្រោយមក ស្តេចបានថ្វាយយញ្ញបូជាជាសត្វជ្រូក ជាសត្វដែលមិនស្អាត នៅលើអាសនា។
ព្រះយេស៊ូវបានដកស្រង់ចេញពីបទគម្ពីរដានីយ៉ែលដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីដែលស្រដៀងគ្នាចំពោះការប្រមាថដល់ ព្រះវិហារដែលនឹងកើតឡើងជាថ្មីនៅពេលដែលកងទ័ពរ៉ូម៉ាំងបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិម (លូកា ២១:២០)។ នៅពេលដែលមនុស្សបានឃើញថាការនេះរៀបនឹងកើតឡើងហើយនោះ ពួកគេត្រូវតែរត់ទៅឯភ្នំដែលពួកគេអាច មានសុវត្ថិភាព។ ដោយព្រោះតែការដាស់តឿនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដាបានចាកចេញពីក្រុង យេរូសាឡិមហើយបានធ្វើដំណើរចំងាយ៨០ គីឡូម៉ែត្រទៅប៉ែកខាងជើងដល់ ប៉េឡានៅក្នុង ឆ្នាំ៦៨ គ,ស, មុនពេលដែលពួករ៉ូម៉ាំងវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡិម។ គ្រាដែលពួកគ្រីស្ទានចាកចេញពីទីក្រុងនោះ មាន ពួកសាសន៍យូដាជាច្រើនបានប្រមូលផ្តុំគ្នាក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមដោយព្រោះតែពួកគេគិតថាជាមានកំផែងដែលរឹងមាំហើយថាព្រះវិហារនឹងការពារពួកគេ។ ប៉ុន្តែពួកទាហានរ៉ូម៉ាំងបានបោះបន្ទាយនៅខាងក្រៅយេរូសាឡិម អស់រយៈពេលប្រាំខែហើយបានបញ្ឈប់មនុស្សនាំយកអាហារចូលក្នុងក្រុង។ ពួកគេបានរង់ចាំអោយពួកមនុស្ស ដែលនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមមានការអត់ឃ្លាន។ មានមនុស្សច្រើនជាងមួយលាននាក់បានស្លាប់។ ប៉ុន្តែគ្មានគ្រីស្ទានសាសន៍យូដាណាម្នាក់ស្លាប់នោះឡើយ។ ពួកគេបាននាំគ្នាចាកចេញពីទីក្រុងពេលដែល គេបានឃើញពីការដែល ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលចាប់ផ្តើមកើតមានឡើង (លូកា ២១:២០-២២)។
ហេតុការណ៍នេះបានក្រើនរំលឹកយើងទាំងអស់គ្នាពីសារៈសំខាន់នៃការដែលមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះបន្ទូលរបស់ ព្រះយេស៊ូវ ជាជាងការពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាពរបស់យើង ឬការទុកចិត្តលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើងនៅក្នុងការការពារយើង។ នៅក្នុងពេលនោះ ព្រះយេស៊ូវ បានមានបន្ទូលអំពីការបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយពួកអ្នកដែលយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់ការដាស់តឿនរបស់ ព្រះអង្គប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកបានមានសុវត្ថិភាព។ ក្នុងពេលនោះដែរ ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានព្រះបន្ទូលអំពីពេល វេលាចុងក្រោយ និងការយាងត្រឡប់មកវិញជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គដែរ។ តើយើងនឹងស្តាប់តាមការដាស់តឿន របស់ព្រះអង្គចំពោះយើងដែរទេ? (ខ៣២-៣៧)
កុំឲ្យអ្នកណាដែលនៅលើដំបូលផ្ទះចុះមកក្នុងផ្ទះ ឬចូលទៅយកអ្វីចេញពីផ្ទះ ក៏កុំឲ្យអ្នកដែលនៅស្រែចំការត្រឡប់មកវិញ នឹងយកសំលៀកបំពាក់ខ្លួនឡើយ
១៣:១៥-១៦ ការណែនាំនេះគឺជាការលើកទឹកចិត្តដល់ពួកអ្នកជឿអោយរត់ចេញដោយប្រញ៉ាប់ពេលដែលគេ បានឃើញទាហានរ៉ូម៉ាំងសំដៅឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម។
នៅគ្រានោះ ស្ត្រីណាដែលមានផ្ទៃពោះ នឹងស្ត្រីណាដែលបំបៅកូន នឹងវេទនាណាស់
១៣:១៧ ព្រះយេស៊ូវបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ជាពិសេសអំពីបញ្ហាចំពោះស្រ្តីដែលមានផ្ទៃពោះ ហើយនឹង ម្តាយដែលមានកូនតូចដែលអាចនឹងមានការលំបាកនៅក្នុងការធ្វើដំណើរអោយបានឆាប់រហ័ស។
ត្រូវឲ្យអធិស្ឋានសូមកុំឲ្យត្រូវរត់នៅរដូវរងាឡើយ
១៣:១៨ ការដែលរត់ភៀសខ្លួននៅក្នុងរដូវរងាគឺជាការលំបាកខ្លាំងណាស់។ អាចនឹងរងាហើយនឹងសើម អាចនឹង លំបាកក្នុងការស្វែងរកចំណីអាហារ ហើយពិបាកនៅក្នុងការឆ្លងទន្លេ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថាចូរឲ្យអធិស្ឋានថា កុំឲ្យការនោះកើតឡើងនៅក្នុងរដូវរងា។ ពួកគេបានអធិស្ឋាន ហើយសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ពួកគេត្រូវបានឆ្លើយ តប។ ពេលដែលពួករ៉ូម៉ាំងវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡិមនោះនៅក្នុងរដូវក្តៅ។ ការដួលរលំនៃក្រុងយេរូសាឡិម នៅក្នុងថ្ងៃទី ១០ ខែសីហា ឆ្នាំ៧០ គ,ស។
ដ្បិតនៅគ្រានោះ នឹងមានសេចក្ដីវេទនាខ្លាំងណាស់ ដល់ម៉្លេះបានជាតាំងពីកំណើតលោកីយ ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត ដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះ មិនដែលមានយ៉ាងដូច្នោះទេ ហើយទៅមុខក៏មិនដែលមានផង
១៣:១៩ ការរងទុក្ខនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមគឺជាការរងទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងដែលមិនធ្លាប់កើតមានឡើងពីមុនមក។ មនុស្សច្រើនជាងមួយលាននាក់បានស្លាប់។ ប៉ុន្តែទោះបីជាការរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងនោះក្តីគ្រាន់តែជាទីសំគាល់មួយ ពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងពេលវេលាចុងក្រោយតែប៉ុណ្ណោះ។ “សេចក្ដីស្អប់ខ្ពើមដែលបង្ខូចបំផ្លាញ” នឹងកើតឡើង ម្តងទៀតនៅពេលដែលពួកទាស់នឹងព្រះគ្រីស្ទប្រមាថដល់ព្រះវិហារនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម (ដែលនឹងសាងសង់នៅក្នុងពេលអនាគត) ជាលើកទីបី។
សេចក្តីទំនាយរបស់លោកដានីយ៉ែលប្រាប់យើងថាអ្នកដឹកនាំពិភពលោកម្នាក់នឹងតាំងសញ្ញាជាមួយនឹងអីស្រាអែលរយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ។ ពាក់កណ្តាលនោះ គាត់នឹងទាមទារអោយអោយមនុស្សថ្វាយបង្គំគេដូចជាព្រះ (២ ថែស្សាឡូនិច ២:៣-៤; វិវរណៈ ១៣:១១-១៥)។ នេះគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃការ “រងទុក្ខវេទនាដ៏ធំ” ដែល ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលនៅក្នុងខនេះហើយជាការរៀបរាប់ដែលមាននៅក្នុង វិវរណ: ១៥។ បីឆ្នាំកន្លះក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ (ដានីយ៉ែល ១២:១១)។
បើព្រះអម្ចាស់មិនបានបន្ថយថ្ងៃទាំងនោះឲ្យខ្លី នោះគ្មានមនុស្សណាបានសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានបន្ថយថ្ងៃទាំងនោះ ដោយព្រោះពួកអ្នកដែលទ្រង់បានរើសតាំង
១៣:២០ ដោយសារសេចក្ដីមេត្តាករុណានៃទ្រង់ ព្រះនឹងធ្វើអោយពេលវេលានៃការរងទុក្ខនោះខ្លីជាង សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់បានរើសតាំង។ “ពួកអ្នកដែលទ្រង់បានរើសតាំង” គឺជាប្រជារាស្រ្តដែលបានប្រោស លោះរបស់ព្រះ។
នៅគ្រានោះ បើមានអ្នកណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មើល ព្រះគ្រីស្ទគង់នៅទីនេះ ឬថា មើល ទ្រង់គង់នៅទីនុ៎ះ នោះកុំឲ្យជឿឡើយ ដ្បិតនឹងមានព្រះគ្រីស្ទក្លែង ហើយហោរាក្លែងកើតឡើង គេនឹងធ្វើទីសំគាល់ព្រមទាំងការអស្ចារ្យ ដើម្បីនឹងនាំទាំងពួកអ្នករើសតាំងឲ្យវង្វេងផង បើសិនជាបាន ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័តឲ្យមែនទែន មើល ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាគ្រប់ទាំងអស់ជាមុនហើយ
១៣:២១-២៣ ព្រះយេស៊ូវបានក្រើនរំលឹកអំពីហោរាក្លែងក្លាយហើយនឹងព្រះមេស៊ីក្លែងក្លាយដែលគេនឹងធ្វើទី សំគាល់ព្រមទាំងការអស្ចារ្យដើម្បីព្យាយាមបោកបញ្ឆោតពួកអ្នករើសតាំងរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចធ្វើបាន នោះឡើយ។ ពួកអ្នករើសតាំងរបស់ព្រះស្តាប់តាមសម្លេងរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដើរតាមព្រះអង្គ ហើយឃុំគ្រងដោយ ព្រះអង្គ (យ៉ូហាន ១០:៤-៥, ១០:២៧-២៩) នេះជាហេតុផលដែលពួកគេនឹងទ្រាំទ្រដល់ចុងបំផុត (ខ១៣)។
ប៉ុន្តែ នៅគ្រាក្រោយសេចក្ដីវេទនានោះ ថ្ងៃនឹងទៅជាងងឹត ខែនឹងលែងភ្លឺ អស់ទាំងផ្កាយនៅលើមេឃនឹងធ្លាក់ចុះ ហើយអស់ទាំងអំណាចនៅលើមេឃនឹងត្រូវកក្រើករំពើក
ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវ ១៣:២៤-២៧
១៣:២៤-២៥ ពេលនេះព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គ។ ពួកហោរានៅក្នុង ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានកត់ត្រាអំពីទីសំគាល់នៅលើមេឃដែលនឹងកើតមានឡើងមុន “ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់” ដែលជាថ្ងៃជំនុំជំរះ (ខ២៤ ដកស្រង់ពី អេសាយ ១៣:១០;ខ ២៥ ដកស្រង់ពី អេសាយ៣៤:៣-៤)។ ដែលនឹងពេញដោយសេចក្តីងងឹតដោយព្រោះតែគ្មានពន្លឺពីថ្ងៃ ខែឬផ្កាយនោះឡើយ (យ៉ូអែល ២:៣១-៣២; វិវរណៈ ៦:១២-១៤)។ “អស់ទាំងអំណាចនៅលើមេឃ” ដែលនឹងត្រូវកក្រើកគឺជាព្រះអាទិត្យ ព្រះច័ន្ទ ហើយនឹងផ្កាយ។
នោះគេនឹងឃើញកូនមនុស្សមកក្នុងពពក មានទាំងព្រះចេស្តាជាខ្លាំង នឹងសិរីល្អផង
១៣:២៦ ពាក្យថា “កូនមនុស្ស” គឺជាឈ្មោះដែលព្រះយេស៊ូវតែងតែប្រើនៅក្នុងការហៅព្រះអង្គទ្រង់។ លោកម៉ាកុសបានកត់ត្រាពីការដែលព្រះយេស៊ូវប្រើព្រះនាមព្រះអង្គនេះចំនួន១៣ ដង ដែលលើសពីឈ្មោះ ដែលហៅព្រះអង្គទ្រង់ផ្សេងទៀតទាំងអស់។ ពេលនេះជាលើកទីមួយដែលព្រះយេស៊ូវផ្សាភ្ជាប់ព្រះនាមនេះ “កូនមនុស្ស” ជាមួយនឹងសេចក្តីទំនាយលោកដានីយ៉ែល។ លោកដានីយ៉ែលបានឃើញ “មាន១អង្គដូចជា មនុស្សជាតិ ទ្រង់យាងមកក្នុងពពកឰដ៏អាកាស។” (ដានីយ៉ែល ៧:១៣)។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីការយាង មកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គដោយពាក្យទាំងនេះ។
ព្រះយេស៊ូវបានយាងចេញទៅលើពពក(កិច្ចការ ១:៩) ហើយព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញលើពពក (១ ថែស្សាឡូនិច ៤:១៧)។ ព្រះចេស្តានិងសិរីល្អដែលព្រះអង្គនឹងមានពេលដែលព្រះអង្គយាងត្រឡប់មកវិញបង្ហាញពីភាពខុសគ្នា រវាងការយាងមកលើកទីមួយនិងលើកទីពីរ (វិវរណៈ១៩)។ ការយាងមកលើកទីមួយរបស់ព្រះយេស៊ូវតម្រូវឲ្យ ព្រះអង្គត្រូវរងទុក្ខនិងសុគត ប៉ុន្តែការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គនឹងបង្ហាញសិរីល្អដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ ដល់គ្រប់គ្នាពេលទ្រង់យាងមកដោយជ័យជំនះ ក្នុងនាមជាស្តេចនៃផែនដី និងចៅក្រមដ៏សុចរិត!
ហើយលោកនឹងចាត់ពួកទេវតា ឲ្យទៅប្រមូលពួកដែលបានរើសតាំង មកពីទិសទាំង៤ តាំងពីទីបំផុតនៃផែនដីម្ខាង រហូតដល់ទីបំផុតនៃផ្ទៃមេឃ។
១៣:២៧ អាទិភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គគឺជាការប្រមូលផ្តុំ ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គទៅនៅជាមួយនឹងព្រះអង្គជាការចាប់ផ្តើមរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះអង្គនៅលើផែនដី (វិវរណៈ ២០:៤)។ ព្រះអង្គចាត់ទេវតាព្រះអង្គទៅប្រមូលពួកគេ “មកពីទិសទាំង៤ តាំងពីទីបំផុតនៃផែនដីម្ខាង រហូតដល់ទីបំផុតនៃផ្ទៃមេឃ”។ “មកពីទិសទាំង៤” មានន័យថា មកពីគ្រប់ទីកន្លែង។ ការនេះបង្ហាញដល់ ពួកសិស្សថា នឹងមានអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវពាសពេញពិភពលោកដូចជាអ្វីដែលយើងបានឃើញក្នុងពេល បច្ចុប្បន្ន។ ព្រះទ្រង់នឹងបំព្រួមគ្រប់ទាំងអស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ទាំងរបស់នៅស្ថានសួគ៌ នឹងរបស់នៅផែនដីផង (អេភេសូ ១:១០)។
ប៉ុន្តែត្រូវរៀនសេចក្ដីប្រៀបប្រដូច ពីដើមល្វាចុះ គឺកាលណាមែកវាត្រឡប់ជាទន់ ហើយស្លឹកក៏ប៉ិចឡើង នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថា រដូវក្តៅជិតដល់ហើយ
១៣:២៨ ស្លឹកដែលនៅលើដើមល្វាបង្ហាញថារដូវក្តៅជិតមកដល់ហើយ។ ដូចដែលវាមានទីសំគាល់នៅក្នុង ធម្មជាតិអំពីអ្វីដែលជិតមកដល់នោះ ក៏មានទីសំគាល់ពីការដែលជិតមកដល់នៅក្នុងផ្នែកខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ ផងដែរ។
ក៏បែបដូច្នោះដែរ កាលណាឃើញការទាំងនោះកើតមក នោះត្រូវដឹងថា កូនមនុស្សជិតដល់ហើយ ក៏នៅមាត់ទ្វារផង ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា មនុស្សដំណនេះនឹងពុំទាន់កន្លងហួសបាត់ទៅ ទាល់តែគ្រប់ការទាំងនោះបានកើតមក
១៣:២៩-៣០ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “មនុស្សដំណនេះនឹងពុំទាន់កន្លងហួសបាត់ទៅទាល់តែគ្រប់ការទាំង នោះបានកើតមក”។ “គ្រប់ការទាំងនោះ” សំដៅទៅលើព្រឹត្តិការណ៍ដែលមានចាប់ពី ខ១៤-២៩ ដែលជា ការឡើងបង្ហាញពីពួកអ្នកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ ការរងទុក្ខ សេចក្តីងងឹត ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវ និង ការប្រមូលផ្តុំពួកអ្នករើសតាំង។ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅក្នុងជំនាន់មួយហើយពេលខ្លះនៅក្នុងពេល អនាគត។ ការនេះបង្ហាញថាពេលដែលចុងបំផុតបានមកដល់គ្រប់ទាំងអស់នឹងកើតឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
ផ្ទៃមេឃ ហើយផែនដី នឹងកន្លងបាត់ទៅ តែពាក្យខ្ញុំ នឹងមិនដែលកន្លងបាត់ឡើយ
១៣:៣១ សកលលោកទាំងមូលមិនស្ថិតស្ថេរអស់កល្បនោះឡើយ។ ទាំងអស់មានការចាប់ផ្តើម (លោកុប្បត្តិ ១:១) ហើយទាំងអស់នឹងមានពេលបញ្ចប់ (២ ពេត្រុស ៣:៥-១៣)។ គ្រប់ទាំងអស់នឹងកន្លងផុតទៅ ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅតែជាសេចក្តីពិតអស់កល្បជានិច្ច (វិវរណ: ២១:១; ម៉ាថាយ ៥:១៧-២០)។ ការនេះគឺដូចជា ព្រះបន្ទូលនៃព្រះដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញចាស់ (អេសាយ ៤០:៦-៨)។
ឯត្រង់ថ្ងៃ នឹងពេលកំណត់ នោះគ្មានអ្នកណាដឹងបានទេ ទោះទាំងពួកទេវតាដែលនៅស្ថានសួគ៌ ឬព្រះរាជបុត្រាក៏មិនជ្រាបដែរ ជ្រាបតែព្រះវរបិតាប៉ុណ្ណោះ
១៣:៣២ មនុស្សមួយចំនួនបានធ្វើការទស្សន៍ទាយពីពេលវេលាដែលព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ ឬពេល ចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោក។ ពួកគេតែងតែទស្សន៍ខុសដោយព្រោះតែគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ដឹងពីការនេះឡើយ។ ពេលព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដីនេះ សូម្បីតែព្រះអង្គក៏មិនជ្រាបដែរ។ ប៉ុន្តែព្រះវរបិតាជ្រាប ដោយព្រោះតែព្រះអង្គ បានកំណត់ពេលវេលាសម្រាប់ការនេះរួចហើយ (កិច្ចការ ១:៦-៧)។
ចូរប្រុងប្រយ័ត ឲ្យចាំយាម ហើយអធិស្ឋានផង ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងពេលកំណត់នោះទេ នេះដូចជាមនុស្សម្នាក់ ដែលចាកចោលផ្ទះចេញពីស្រុកទៅទីឆ្ងាយ ក៏ប្រគល់អំណាចដល់ពួកបាវព្រាវ ព្រមទាំងដាក់ការឲ្យធ្វើគ្រប់គ្នា ហើយផ្តាំអ្នកឆ្មាំទ្វារឲ្យចាំយាមផង
១៣:៣៣-៣៤ ព្រះយេស៊ូវប្រៀបបានដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានធ្វើដំណើរទៅឆ្ងាយ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានប្រាប់ ថា គាត់នឹងត្រឡប់មកវិញពេលណានោះទេ។ ដូចជាពួកបាវបំរើនៅក្នុងការប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទានម្នាក់ៗ មានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ រហូតដល់ពេលដែលព្រះអង្គយាងត្រឡប់មកវិញ។
ដូច្នេះ ចូរចាំយាមចុះ ដ្បិតមិនដឹងជាវេលាណាដែលម្ចាស់ផ្ទះនឹងមកវិញទេ ទោះបើល្ងាច កណ្តាលអធ្រាត្រ ពេលមាន់រងាវ ឬព្រឹកក្តី ក្រែងលោលោកមកដល់ភ្លាម ឃើញអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែដេកលក់ ឯសេចក្ដីដែលខ្ញុំប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នានេះ នោះខ្ញុំក៏ប្រាប់ដល់មនុស្សទាំងអស់ដែរ គឺថា ចូរចាំយាមចុះ។
១៣:៣៥-៣៧ ព្រះយេស៊ូវអាចនឹងយាងមកគ្រប់ពេលវេលា។ ពេលវេលាទាំង៤នៃការចាំយាមយប់ ត្រូវបានលើកឡើងនៅត្រង់នេះ៖ ល្ងាច កណ្តាលអធ្រាត្រ ពេលមាន់រងាវ និងព្រឹកក្តី (ទាបភ្លឺ)។ ព្រះយេស៊ូវបានលើកឡើងពីសេចក្តីត្រូវការ នៃការយកចិត្តទុកដាក់ និងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការយាង ត្រឡប់មកវិញរបស់ព្រះអង្គ។
ជំពូកទី ដប់បី-ចំនុចសំខាន់
២៨, ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រឡប់មកផែនដីវិញដោយព្រះចេស្តាជាខ្លាំង និងសិរីល្អ។
