មេរៀនទី ៤៖ ប្រជារាស្ត្រនៃនគរព្រះ
នៅក្នុងមេរៀនមុន យើងបានឃើញថា នគរស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាពិធីជប់លៀងដ៏អស្ចារ្យ ដែលគេ មនុស្សម្នាឱ្យចូលរួម។ នៅក្នុងមេរៀននេះ យើងនេះមើលអំពី ប្រស្នា ៣ ដែលប្រាប់យើងអំពី មនុស្ស ម្នាដែលចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពី ចៀមរង្វេង
[លូកា ១៥:១-៧] អស់ទាំងអ្នកយកពន្ធ និងអ្នកមានបាប គេក៏ចូលមកជិត ដើម្បីស្តាប់ទ្រង់ នោះពួក ផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យគេឌុកដាន់ថា អ្នកនេះទទួលមនុស្សបាប ហើយក៏ស៊ីជាមួយនឹងគេផង តែទ្រង់ មានព្រះបន្ទូល ជាពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ ដល់គេថា ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាមានចៀម១រយ តែ បាត់១ តើមិនទុកចៀម៩៩ឲ្យនៅទីរហោស្ថាន ដើម្បីនឹងទៅតាមរកចៀម១ដែលបាត់ ទាល់តែឃើញទេ ឬអី កាលណារកឃើញហើយ នោះក៏លើកព្រនរមក ដោយអំណរ លុះមកដល់ផ្ទះវិញ អ្នកនោះនឹង ហៅពួកសំឡាញ់ និងពួកអ្នកជិតខាងមក ប្រាប់ថា សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ដ្បិតចៀមខ្ញុំដែលបាត់ នោះឃើញវិញហើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅស្ថានសួគ៌ នឹងមានសេចក្តីអំណរយ៉ាងនោះដែរ ដោយសារមនុស្សបាបតែ១នាក់ ដែលប្រែចិត្តវិញ ជាជាងមនុស្សសុចរិត៩៩នាក់ ដែលមិនត្រូវការប្រែ ចិត្តទេ។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពី ប្រាក់ដួងដែលបាត់ ហើយរកឃើញវិញ
[លូកា ១៥:៨-១០] ឬមានស្ត្រីឯណា ដែលមានប្រាក់១០ដួង បើបាត់១ តើមិនអុជចង្កៀង ហើយបោសផ្ទះ រកអស់ពីចិត្ត ទាស់តែបានឃើញទេឬអី កាលរកឃើញ នោះក៏ហៅពួកសំឡាញ់ និងអ្នកជិតខាងមក ប្រាប់ថា សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតប្រាក់ខ្ញុំដែលបាត់ នោះរកឃើញវិញហើយ ដូច្នេះ ខ្ញុំ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក៏មានសេចក្តីអំណរ នៅមុខពួកទេវតានៃព្រះយ៉ាងនោះដែរ ដោយសារមនុស្សបាប តែ១នាក់ ដែលប្រែចិត្តវិញ។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពី កូនពៅវង្វេង ហើយរកឃើញវិញ
[លូកា ១៥:១១-៣១] រួចទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលថា មានបុរសម្នាក់មានកូនប្រុស២ កូនពៅនិយាយ ទៅឪពុកថា សូមលោកឪពុកប្រគល់ចំណែកមរដក ដែលត្រូវចែកដល់ខ្ញុំនោះមក គាត់ក៏ចែកទ្រព្យ នោះដល់កូន ក្រោយបន្តិចមក កូនពៅប្រមូលទាំងអស់ ចេញទៅឯស្រុកឆ្ងាយ ហើយក៏បង្ហិន ទ្រព្យទៅ ដោយល្បែងដ៏ហួសខ្នាត កាលបានចាយអស់រលីងហើយ នោះកើតមានអំណត់ជា ខ្លាំងនៅស្រុកនោះ វាក៏មានសេចក្តីទ័លក្រ រួចទៅបំរើអ្នកស្រុកនោះម្នាក់ ហើយគេប្រើឲ្យទៅ ឯវាល ឃ្វាលហ្វូងជ្រូក វាមានចិត្តចង់ចំអែតពោះ ដោយសំបកដែលជ្រូកស៊ីណាស់ តែគ្មានអ្នកណាឲ្យសោះ កាលវាភ្ញាក់ដឹងខ្លួន នោះក៏គិតថា ឪពុកអញមានជើងឈ្នួលប៉ុន្មានៗ សុទ្ធតែមានអាហារ បរិបូរគ្រប់ គ្នា តែនៅទីនេះ អញជិតដាច់ពោះស្លាប់ហើយ អញនឹងក្រោកឡើង ទៅនិយាយនឹងគាត់ថា លោក ឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើបាបនឹងព្រះ ហើយនឹងលោកឪពុកមែន ខ្ញុំនេះមិនគួរឲ្យគេហៅជាកូនលោក ឪពុកទៀតទេ សូមទទួលខ្ញុំ ទុកដូចជាជើងឈ្នួលលោកឪពុកវិញចុះ នោះវាក៏ក្រោកឡើងដើរទៅ លុះឪពុកឃើញពីចំងាយហើយ ក៏មានចិត្តអាណិតមេត្តា ហើយរត់ទៅឱបថើបវា ទើបវានិយាយថា លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើបាបនឹងព្រះ ហើយនិងលោកឪពុក ខ្ញុំមិនគួរឲ្យគេហៅជាកូនរបស់លោកឪពុក ទៀតទេ តែឪពុកប្រាប់ទៅពួកបាវគាត់ថា ចូរយកអាវល្អបំផុតចេញមកបំពាក់ឲ្យវា ហើយយក ចិញ្ចៀន និងស្បែកជើងមកឲ្យផង រួចយកកូនគោដែលបំប៉នមកសំឡាប់ចុះ យើងនឹងបរិភោគឲ្យ សប្បាយចិត្ត ដ្បិតកូនអញនេះបានស្លាប់ ឥឡូវរស់ឡើងវិញ ក៏បាត់ទៅ ហើយបានឃើញមកវិញ នោះគេក៏បរិភោគសប្បាយទាំងអស់គ្នាទៅ ឯកូនច្បងនៅឯចំការ កាលត្រឡប់មកជិតដល់ផ្ទះ នោះក៏ឮសូរភ្លេង និងរបាំ គាត់ហៅពួកបាវម្នាក់មកសួរថា គេធ្វើអ្វីហ្នឹង បាវនោះជំរាបថា ប្អូនលោកត្រឡប់មកវិញ ហើយលោកឪពុកបានសំឡាប់កូនគោដែលបំប៉ន ដោយព្រោះបានកូនមកវិញ ដោយសុខសាន្ត ដូច្នេះ គាត់ក៏ខឹង មិនព្រមចូលទៅសោះ បានជាឪពុកចេញមកអង្វរដល់គាត់ តែគាត់ឆ្លើយថា មើល ខ្ញុំបានបំរើលោកឪពុកប៉ុន្មានឆ្នាំនេះមកហើយ មិនដែលធ្វើខុសអ្វីនឹងបង្គាប់សោះ តែលោកឪពុកមិនដែលឲ្យកូនពពែ សូម្បីតែ១ ឲ្យខ្ញុំបានអរសប្បាយ ជាមួយនឹងពួកមិត្រសំឡាញ់ខ្ញុំ ឡើយ ឯកូនលោកឪពុក ដែលវាបង្ហិនបំផ្លាញសម្បត្តិលោកឪពុកអស់ ដោយនូវស្រីអ្នកលេងនេះ កាលបានមកដល់ នោះលោកឪពុកសំឡាប់កូនគោ ដែលបំប៉នឲ្យវាភ្លាម ឪពុកក៏តបថា កូនអើយ ឯងបាននៅជាមួយនឹងអញជាដរាប ឯរបស់អញទាំងប៉ុន្មាន ក៏ជារបស់ឯងដែរ។
នៅក្នុងពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំងអស់នេះ របស់ ៣ យ៉ាងដែលបានបាត់បង់។ តើវាជាអ្វី?
ចៀម ប្រាក់ដួង និងកូនពៅ។
ចៀមវង្វេង
តើចៀមវង្វេងតំណាងឱ្យអ្វី?
មនុស្សមានបាប ដែលរួមទាំងយើងផង។
ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមានបាប ដូចជាចៀម?
ព្រោះពួកគេដើរវង្វេងចេញពីអ្នកគង្វាល។
ពេលព្រះយេស៊ូវប្រៀបធៀបមនុស្សទៅនឹងចៀមវង្វេង ប្រហែលជាទ្រង់បានគិតអំពី អ្វីដែលហោរា អេសាយបាន សរសេរហើយ។ អេសាយបានសរសេរថា “យើងទាំងអស់គ្នាបានទាសចេញ ដូចជាចៀម គឺយើងបានបែរចេញទៅតាមផ្លូវយើងរៀងខ្លួន។” (អេសាយ ៥៣:៦)។
តើចៀមចាប់ផ្ដើមវង្វេងដោយ របៀបណា?
ពួកវាចេញទៅតាមផ្លូវរៀងៗខ្លួន ព្រោះពួកគេមិនខ្វាយខ្វល់ និងល្ងីល្ងើ។
ដូចគ្នាជាមួយគ្នាដែរ មនុស្សម្នាក្លាយជាវង្វេងដោយការមិនខ្វាយខ្វល់ និងល្ងីល្ងើរបស់ពួកគេ។ យើងបែរចេញមកតាមរបៀបរបស់យើង ជាជាងស្ដាប់បង្គាប់ និងធ្វើតាមរបៀបរបស់ព្រះ។
តើមានលទ្ធផលអ្វី ពេលចៀមវង្វេង?
វាដាច់ចេញពីហ្វូងចៀម និងអ្នកគង្វាល ហើយធ្លាក់ទៅក្នុងស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់។
ចៀម ទន់ខ្សោយ និងត្រូវការទីពំនាក់។ ពួកវាស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់ណាស់ បើគ្មានអ្នក គង្វាលទេនោះ។
ប្រាក់ដួងដែលបាត់
តើប្រាក់ដួងតំណាងឱ្យអ្វី?
មនុស្សមានបាប ដែលរួមទាំងយើងដែរ។
ហេតុអ្វីទើបយើងប្រៀបដូចជាប្រាក់ដួង?
យើងប្រៀបដូចជាប្រាក់ដួង ព្រោះយើងមានតម្លៃ។
ប្រាក់ដួងអាចបាត់ដោយសារអ្វីដែលកើតឡើងទៅលើវា។ ស្រដៀងគ្នានឹងនេះ មនុស្សម្នាក់អាចវង្វេង ព្រោះរឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។
តើស្ត្រីនោះបានធ្វើអ្វី នៅពេលដែលប្រាក់ដួងរបស់គាត់បានបាត់? ហេតុអ្វី?
គាត់ខិតខំស្វែងរកវាណាស់ ព្រោះវាមានតម្លៃសម្រាប់គាត់។
កូនពៅវង្វេង
តើកូនពៅវង្វេងតំណាងឱ្យនរណា?
ពួកយើង។
ហេតុអ្វីទើបយើងដូចជាកូនពៅ?
យើងដូចជាកូនពៅ ព្រោះយើងមានព្រះវរបិតា ដែលស្រឡាញ់យើង។
នៅក្នុងពាក្យប្រៀបប្រដូច តើកូនពៅវង្វេងដោយរបៀបណា?
ដោយជ្រើសរើសចាកចេញពីឪពុករបស់ខ្លួន ហើយបំផ្លាញកេរ្តិ៍មរតក ដោយរស់នៅដោយមិនខ្វល់ ខ្វាយពីអ្វី។
ដូចគ្នាជាមួយនេះដែរ មនុស្សប្រែជាវង្វេងដោយការចាកចេញពីព្រះវរបិតា និងទៅតាមផ្លូវរបស់ខ្លួន។ នេះព្រោះតែ ពួកគេមានមហ្ឆិតាផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់ជីវិតរបស់ពួកគេ។
តើមានលទ្ធផលអ្វី នៅពេលកូនពៅវង្វេង?
គាត់បំផ្លាញកេរ្តិ៍មរតករបស់គាត់ ហើយធ្លាក់ទៅក្នុងស្ថានភាពអាក្រក់ គឺគាត់ស្រេកឃ្លាន ហើយក៏ បរិភោគចំនីជ្រូក។
សត្វជ្រូក គឺជាសត្វដ៏គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម សម្រាប់ជនជាតិយូដា ហើយឥឡូវនេះ ជនជាតិយូដាម្នាក់នេះ ត្រូវធ្វើការជា មួយជ្រូក មើលថែពួកវា និងរស់នៅជាមួយពួកវា! នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏អាក្រក់នេះ កូន ពៅភ្ញាក់ខ្លួនដឹងថា គាត់បាន ធ្វើខុសហើយ ហើយក៏សម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅរកឪពុករបស់គាត់វិញ។ នេះហើយគឺជាការប្រែចិត្ត។ វាជាការផ្លាស់ប្រែ នៅក្នុងដួងចិត្ត ដែលនាំឱ្យមានការកែប្រែទង្វើ។ វាជាការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនថា យើងបានធ្វើបាប និងសម្រេចចិត្តថា ចង់ឈប់រត់គេចចេញពីព្រះ រួចត្រឡប់មករកទ្រង់វិញ។
នៅក្នុងពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំង ៣ នេះ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើងអំពីស្ថានភាពរបស់មនុស្ស។ ទ្រង់មិនបាន មានបន្ទូលថា មនុស្សល្អ ឬអាក្រក់នោះទេ ឬថាមនុស្សត្រូវព្យាយាមជាងនេះ និងធ្វើឱ្យបានប្រសើរជាង នេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានបង្រៀនថា មនុស្សគឺជាអ្នកបាត់បង់។ មនុស្សគ្រប់គ្នា គឺបាត់បង់ផ្នែក ព្រលឹងវិញ្ញាណ ព្រោះយើងបានដាច់ ចេញពីព្រះ។ យើងបាត់បង់ ព្រោះយើងបែរចេញពីព្រះ (ដូចជា ចៀម) ទាស់ទទឹងនឹងទ្រង់ (ដូចជាកូនពៅ) និងដោយ ការអាក្រក់ដែលកើតឡើងមកកាន់យើង (ដូចជា ប្រាក់ដួង)។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបាត់បង់ និងត្រូវការគេរកឃើញវិញ។
ឥឡូវ ចូរមើលអំពី លទ្ធផលនៃរបស់ទាំងនេះ ត្រូវបានរកឃើញ។
ចៀមដែលបានរកឃើញ
តើនរណាជាអ្នករកចៀមវង្វេង?
អ្នកគង្វាល
តើអ្នកគង្វាលតំណាងឱ្យនរណា?
ព្រះយេស៊ូវ
ព្រះយេស៊ូវ ពិពណ៌នាព្រះអង្គទ្រង់ ជា “អ្នកគង្វាលល្អ” នៅក្នុងយ៉ូហាន :11-16។ ព្រះយេស៊ូវ ជ្រាបអំពី ចៀមរបស់ ព្រះអង្គ លះបង់ជីវិតទ្រង់សម្រាប់ចៀម និងដឹកនាំពួកវាមកក្នុងហ្វូងវិញ។
អេសេគាល 34:11-13 បានចែងថា “ដ្បិតព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះថា មើល អញ គឺអញនេះហើយ នឹងស្វែងរកចៀមរបស់អញទាំងស៊ើបសួររកទាល់តែឃើញផង ១២ ឯអ្នកគង្វាល គេតែងមើលហ្វូងចៀមខ្លួន នៅថ្ងៃដែលគេនៅជាមួយនឹងហ្វូងចៀមដែលខ្ចាត់ខ្ចាយជា យ៉ាងណា នោះអញនឹងថែមើលហ្វូងចៀមរបស់អញ ហើយជួយឲ្យវារួចចេញពីគ្រប់កន្លែងដែលវាត្រូ វកំចាត់កំចាយនោះ នៅថ្ងៃដែលមេឃមីរស្រទំហើយងងឹតយ៉ាងនោះដែរ ១៣ អញនឹងនាំវារាល់គ្នា ចេញពីសាសន៍ទាំងប៉ុន្មាន ហើយប្រមូលវាពីគ្រប់ទាំងស្រុក រួចនឹងនាំចូលទៅក្នុងស្រុករបស់វាវិញ អញនឹងឃ្វាលវានៅលើភ្នំនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយតាមផ្លូវទឹក និងនៅគ្រប់ទាំងកន្លែងដែលមាន មនុស្សនៅក្នុងស្រុកនោះផង។”
នេះពិពណ៌នាថា ព្រះបានធ្វើការសម្រាប់អស់អ្នកណា ដែលស្គាល់ព្រះអង្គថាជាអ្នកគង្វាលរបស់ គេ។
តើអ្នកគង្វាលរកចៀមឃើញដោយរបៀបណា?
គាត់ទៅតាមចៀមដែលបានវង្វេង រហូតដល់គាត់រកវាឃើញ។ ហើយពេលគាត់រកវាឃើញ គាត់ដាក់ វានៅលើស្មា ហើយមានអំណរឡើង។
ព្រះយេស៊ូវរកឃើញយើង និងលីយើងលើស្មារបស់ព្រះអង្គរហូតយើងមកដល់ផ្ទះវិញ។ នេះពិពណ៌នាអំពី សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង។
តើមានលទ្ធផលអ្វី ពេលចៀមត្រូវបានរកឃើញ?
វាត្រូវបានសង្គ្រោះពីគ្រោះថ្នាក់ និងស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងហ្វូងចៀម និងអ្នកគង្វាល។
តើមានលទ្ធផលអ្វី អំពីការរកឃើញចៀមសម្រាប់អ្នកគង្វាល?
អំណរ! គាត់ធ្វើពិធីជប់លៀង ដើម្បីអបអរសាទរ។
ប្រាក់ដួងដែលរកឃើញវិញ
តើនរណារកឃើញប្រាក់ដួង?
ស្ត្រី
តើស្ត្រីតំណាងឱ្យអ្វី?
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ វាជាកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលដឹកនាំយើងមកកាន់ព្រះវិញ។
តើស្ត្រីរកប្រាក់ដួងឃើញ ដោយរបៀបណា?
គាត់បញ្ឆេះចង្កៀង បោសផ្ទះ និងខិតខំរក រហូតទាល់តែរកឃើញ។
តើមានលទ្ធផលអ្វីមកកាន់ប្រាក់ដួង នៅពេលគេរកឃើញ?
តម្លៃ និងលទ្ធភាពនៃការប្រើប្រាស់របស់វា ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ។
តើមានលទ្ធផលអ្វីមកកាន់ស្ត្រី នៅពេលរកឃើញប្រាក់ដួង?
អំណរ! គាត់ធ្វើពិធីជប់លៀង ដើម្បីអបអរសាទរ។
កូនពៅដែលបានរកឃើញវិញ
ពាក្យប្រៀបប្រដូច ២ ដំបូងបង្ហាញអំពី អំណរនៃស្ថានសួគ៌ “ដោយសារមនុស្សបាបតែ១នាក់ ដែលប្រែចិត្តវិញ”។ ពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ បង្ហាញយើងនូវគំរូមួយនៃការប្រែចិត្ត។ នៅពេលកូនពៅមករកឪពុកវិញ គាត់បន្ទាបខ្លួន និងពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើសេចក្ដី មេត្តារបស់ឪពុក។
តើឪពុកតំណាងឱ្យនរណា?
ព្រះវរបិតា។
តើឪពុករកកូនពៅឃើញដោយរបៀបណា?
ពេលគាត់នៅឆ្ងាយនៅឡើយ ឪពុកគាត់មើលឃើញគាត់ ហើយមានក្ដីមេត្តា និងរត់ទៅអោបថើប គាត់។
សេចក្ដីពិតដែលឪពុករត់ទៅរកកូន ធ្វើឱ្យពួកយូដាដែលកំពុងស្ដាប់ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូល មាន ការភ្ញាក់ផ្អើល។ ពួកយូដាស្លៀកពាក់វែងៗ ដែលពិបាករត់ ហើយបុរសវ័យចំណាស់ មិនដែលរត់នៅ ទីសាធារណៈទេ។ ប៉ុន្តែ យើងឃើញភាពប្រឹងប្រែងរបស់ឪពុក ក្នុងការមករួបរួមជាមួយកូនរបស់ គាត់ ដោយសេចក្ដីពិតដែលគាត់រត់មករក កូនប្រុសរបស់គាត់វិញ។ ចូរគិតអំពីអ្វីដែលការនេះប្រាប់ យើងអំពីព្រះ។ តើព្រះអង្គធ្វើមកកាន់យើងបែបណា នៅពេលយើងប្រែចិត្ត និងត្រឡប់មកកាន់ទ្រង់វិញ?
ទុកឱ្យសិស្សចែកចាយគំនិតពួកគេ។
ចូរកត់ចំនាំថា គ្មានកំហឹង ឬការស្ដីបន្ទោស ឬការអាក់អន់ចិត្តនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺមានសេច ក្ដីស្រឡាញ់ របស់ឪពុក បានបង្ហាញចេញមកដោយការអោប ថើប និងអំណោយដ៏ឥតសំចៃ។
តើមានលទ្ធផលអ្វីមកកាន់កូន នៅពេលកូនរកឃើញ?
កូនទទួល អាវល្អបំផុត ចិញ្ជៀននៅនឹងម្រាមដៃ និងស្បែកជើងនៅលើជើងគាត់។
អំណោយនីមួយៗបង្ហាញថា គាត់ត្រូវបានទទួលជាកូនវិញហើយ។ អាវល្អបំផុត ជា សញ្ញានៃកិត្តិយស ចិញ្ជៀនជាសញ្ញានៃសិទ្ធិធិអំណាច ហើយស្បែកជើងជាសញ្ញានៃមនុស្សមាន សេរីភាព (ទាសករមិនមាន ស្បែកជើងទេ)។
តើមានលទ្ធផលអ្វីមកកាន់ឪពុក ពេលរកកូនឃើញ?
អំណរ! គាត់ធ្វើពិធីជប់លៀងដើម្បីអបអរសាទរ។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំងនេះប្រាប់យើងអំពី ប្រជាជននៃនគរព្រះ។ ពួកគេមិនអាចចូលទៅកាន់នគរព្រះ ដោយសារ ការខំប្រឹងប្រែង របស់គេទេ។ យើងសុទ្ធតែជាមនុស្សបាត់បង់ តែព្រះអង្គស្វែងរកយើង។ ព្រះអង្គធ្វើដូច នេះ ព្រោះវានាំឱ្យទ្រង់មានអំ ណរដែលបានសង្គ្រោះយើង។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំង ៣ នេះបង្រៀនយើងអំពី អំណររបស់ព្រះអង្គដែលបានរកយើងឃើញ។ ពេលព្រះអង្គរក ឃើញយើង និងនាំ យើងមកផ្ទះ តើនៅស្ថានសួគ៌មានអ្វីកើតឡើង?
មានពិធីជប់លៀង!
សូមចំណាយពេលឥឡូវនេះបន្តិច ដើម្បីអរព្រះគុណព្រះដែលទ្រង់បានស្វែងរក និងរកឃើញអ្នក!
សរុបសេចក្ដី
សូមកត់ចំនាំអំពី មូលហតុដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់យើងអំពី ពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំង ៣ នេះ។ ខរ ១ និង ២ បានចែងថា “ឥឡូវ នេះ ពួកអ្នកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាប សុទ្ធតែចូលមកជិត ដើម្បីស្ដាប់ឮពីទ្រង់។ ពួកផារឺស៊ី និងពួកអាចារ្យក៏ញាប់ ញ័រហើយថា “បុរសនេះទទួលមនុស្សមានបាប ហើយបរិភោគ ជាមួយគេ”។”
ពួកមេដឹកនាំសាសនាបដិសេធមនុស្សមានបាប តែព្រះយេស៊ូវដឹងថា ទ្រង់អាចជួយពួកគេ បាន។ ព្រះអង្គ បានប្រាប់អំពី ពាក្យប្រៀបប្រដូច ៣ នេះ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះអង្គស្វែងរក និងទទួលពួកមនុស្ស មានបាប ហើយនាំពួកគេមកផ្ទះ នៃនគរស្ថានសួគ៌វិញ។
សម្រង់បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ៖ ព្រោះកូនមនុស្សយាងមក ស្វែងរក និងសង្គ្រោះមនុស្សបាត់បង់។ (លូកា ១៩:១០)
ព្រះយេស៊ូវស្វែងរកមនុស្សមានបាប ព្រោះស្ថានសួគ៌មានអំណរឡើង ពេលពួកគេបានរកឃើញ។ ស្វែងរកមនុស្សបាត់ បង់គឺជា បទពិសោធន៍ដ៏មានអំណរ។ ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូវត្រាស់ហៅយើងឱ្យ ស្វែងរកមនុស្សបាត់បង់ផង និងចែក ចាយនូវអំណររបស់ទ្រង់ នៅពេលរកឃើញបានសម្រេចផងដែរ។
ពិភាក្សា៖ តើអ្វីជាសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណមួយ ដែលអ្នកបានរៀនពីពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំងនេះ?
អធិស្ឋានបញ្ជប់
