មេរៀនទី ៦៖ ព្រះគុណរបស់សេ្ដច
នៅក្នុងមេរៀនមុនរបស់យើង យើងឃើញថាប្រជារាស្ត្រនៃនគរព្រះ គឺសុទ្ធតែទទួលបានឱកាសក្នុងការ បម្រើ និង ជួយកសាងនគរព្រះនៅលើផែនដីនេះ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ យើងនឹងរៀនពាក្យប្រៀបប្រដូចមួយដែលថា ព្រះយេស៊ូវបានមាន បន្ទូលប្រាប់អំពី ឥរិយាបថដែលអ្នកបម្រើក្នុងនគរព្រះគួរមាន នៅពេលពួកគេបម្រើ។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពី ជើងឈ្នួលចំការទំពាំងបាយជូរ
[ម៉ាថាយ ២០:១-១៦] ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចជាថៅកែម្នាក់ ដែលចេញទៅពីព្រលឹម ដើម្បីនឹងជួលជើងឈ្នួល ឲ្យមក ធ្វើការក្នុងចំការទំពាំងបាយជូររបស់ខ្លួន កាលបានព្រមគ្នានឹងបើកឲ្យ២កាក់ម្នាក់ក្នុង១ថ្ងៃហើយ នោះ ក៏បញ្ជូនឲ្យទៅធ្វើក្នុងចំការ ដល់ពេលម៉ោង៩ព្រឹក គាត់ចេញទៅឃើញមនុស្សខ្លះទៀតឈរទំនេរនៅ ទីផ្សារ ក៏ប្រាប់គេថា ចូរអ្នកទាំងឡាយ នាំគ្នាទៅធ្វើការក្នុងចំការរបស់ខ្ញុំទៅ ខ្ញុំនឹងបើកឲ្យ តាមត្រឹមត្រូវ គេក៏ទៅ ដល់ថ្ងៃត្រង់ ហើយពេលម៉ោង៣រសៀល គាត់ក៏ចេញទៅធ្វើដូច្នោះទៀត លុះដល់ពេល ម៉ោង៥ គាត់ចេញទៅឃើញមានមនុស្សខ្លះទៀតនៅទំនេរ ក៏សួរគេថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាឈ រទំនេរនៅទីនេះ តាំងពីព្រលឹមមកដូច្នេះ គេឆ្លើយថា ពីព្រោះគ្មានអ្នកណាជួលយើងខ្ញុំ រួចគាត់ប្រាប់ថា ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅធ្វើការក្នុងចំការរបស់ខ្ញុំទៅ នោះអ្នកនឹងទទួលឈ្នួលតាមត្រឹមត្រូវ ដល់ល្ងាច ថៅកែ ចំការនោះប្រាប់ទៅនាយដំរួតការថា ចូរហៅពួកជើងឈ្នួលមកបើកឈ្នួលឲ្យគេ ចាប់តាំងពីមនុស្ស ក្រោយបង្អស់ រៀងទៅដល់អ្នកមុនដំបូង កាលពួកអ្នកដែលគាត់ជួលពីម៉ោង៥បានមកដល់ នោះគេ បើកបាន២កាក់ម្នាក់ៗ រួចកាលពួកមុនបង្អស់បានមកដល់ គេស្មានថា នឹងបានលើសជាងនោះ ទៅទៀត តែអ្នកទាំងនោះក៏បានទទួល២កាក់ម្នាក់ដូចគ្នាដែរ គ្រាបានបើកប្រាក់ស្រេចហើយ នោះ គេត្អូញត្អែរនឹងថៅកែថា ពួកអ្នកដែលមកក្រោយនេះ គេធ្វើការតែ១ម៉ោងសោះ ហើយលោកបានឲ្យ គេស្មើនឹងយើងខ្ញុំ ដែលទ្រាំធ្វើការធ្ងន់ទាំងហាលថ្ងៃ តាំងពីព្រលឹមមកដែរ តែគាត់ឆ្លើយទៅម្នាក់ នោះថា សំឡាញ់អើយ ខ្ញុំមិនធ្វើខុសនឹងអ្នកទេ តើអ្នកមិនបានសុខចិត្តព្រមទទួលតែ២កាក់ទេឬអី ដូច្នេះ ចូរយកប្រាក់របស់អ្នកទៅៗ ខ្ញុំបានសំរេចនឹងឲ្យដល់ពួកអ្នកដែលមកក្រោយនេះ ដូចជាបានឲ្យ ដល់អ្នកដែរ តើខ្ញុំគ្មានច្បាប់នឹងចាត់ចែងរបស់ខ្ញុំ តាមអំពើចិត្តទេឬអី តើភ្នែកអ្នកឃើញអាក្រក់ ពី ព្រោះខ្ញុំល្អឬអី គឺយ៉ាងនោះដែលអស់អ្នកក្រោយនឹងបានទៅជាមុន ហើយពួកអ្នកមុននឹងទៅ ជា ក្រោយវិញ ដ្បិតបានហៅមនុស្សជាច្រើន តែរើសបានតិចទេ។
នៅក្នុងពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ តើម្ចាស់ចំការទំពាំងបាយជូរតំណាងឱ្យនរណា?
ព្រះ។
នៅក្នុងពាក្យប្រៀបប្រដូច តើជើងឈ្នួលតំណាងឱ្យនរណា?
គ្រប់គ្នាដែលធ្វើការសម្រាប់នគរព្រះ។
នៅអំឡុងពេលច្រូតកាត់ ជើងឈ្នួលឈរនៅទីផ្សារតាំងពីព្រឹកព្រលឹម រង់ចាំឱ្យគេជួលទៅធ្វើការ។ ម៉ោងធ្វើការ ចាប់ផ្ដើម នៅម៉ោង ៦ព្រឹក និងបញ្ចប់នៅម៉ោង ៦ល្ងាច។ នៅក្នុងពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ ម្ចាស់ចំការ ទំពាំងបាយជូរ បានរកឃើញ និងហៅ ក្រុមដំបូងឱ្យមកធ្វើការ នៅម៉ោង ៦ព្រឹក (ព្រឹកព្រលឹម ខ១)។
តើគាត់យល់ព្រមបង់ប្រាក់ឱ្យពួកគេប៉ុន្មាន?
២ កាក់។
នេះជាប្រាក់ប្រចាំថ្ងៃជាធម្មតា យុត្តិធម៌ និងសមរម្យសម្រាប់អ្នកធ្វើការ ខាងកសិកម្ម។
តើមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ទៀត? (ខ៣)
នៅ ៩ ព្រឹក គឺ ៣ ម៉ោងក្រោយមក គាត់ទៅរកអ្នកធ្វើការបន្ថែមទៀត។
តើម្ចាស់ចំការទំពាំងជូរនិយាយថា គាត់នឹងបង់ប្រាក់ឱ្យពួកគេយ៉ាងណា?
បង់ឱ្យយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
គាត់សន្យានឹងពួកគេថា “បង់ឱ្យយ៉ាងត្រឹមត្រូវ” ហើយ ទើបពួកគេធ្វើការសម្រាប់គាត់។ នេះបង្ហាញថា ពួកគេជឿ ទុកចិត្តម្ចាស់ចំការ។ ពួកគេដឹងថា គាត់នឹងយុត្តិធម៌ ទើបពួកគេមិនជជែកដើម្បីកំណត់ថ្លៃ ឈ្នួលនោះទេ។ ដូចគ្នាជា មួយនឹងអ្នកធ្វើការ ដែលម្ចាស់ចំការជួលនៅម៉ោង ១២ និង ម៉ោង ៣ (ខ៥)។
តើមានអ្វីកើតឡើង នៅម៉ោង ៥?
ម្ចាស់ចំការត្រឡប់ទៅរកអ្នកធ្វើការបន្ថែមទៀត។
ជើងឈ្នួលទាំងនេះ មិនអាចរកការងារធ្វើបានទេនៅក្នុងថ្ងៃនោះ។ មូលហេតុដែលពួកគេនៅឈរ នៅទីនោះ គឺព្រោះ គ្មាននរណាចង់ជួលពួកគេនោះឡើយ។ ពួកគេមិនបានខ្ជិលច្រអូសទេ។ ពួកគេ ត្រៀមខ្លួនជាស្រេច និងមានបំណង ចង់ធ្វើការ។ ពួកគេនៅឈរនៅកន្លែងត្រឹមត្រូវ ឱ្យគេមករកទៅ ធ្វើការ។ ពួកគេមិនបានមកយឺតទេ គឺពួកគេបានឈរ ចាំនៅទីផ្សារនោះពេញមួយថ្ងៃ ជាជាងត្រឡប់ ទៅផ្ទះវិញ។ ពួកគេមិនមែនប្រសើរ ឬយ៉ាប់ជាងពួកអ្នកដែលម្ចាស់ចំការ បានជួលទៅមុននោះឡើយ ពួក គេគ្រាន់តែគ្មានឱកាសធ្វើការតែប៉ុណ្ណោះ។
ដូច្នេះ នៅទីនេះមានក្រុមអ្នកធ្វើការ ៥ ប្រភេទ គឺអ្នកចាប់ផ្ដើមនៅម៉ោង ៦ ម៉ោង ៩ ម៉ោង ១២ ថ្ងៃត្រង់ ម៉ោង ៣ និង ម៉ោង ៥។ ពួកគេសុទ្ធតែបញ្ចប់នៅពេលវេលាដូចគ្នា គឺនៅម៉ោង ៦ ល្ងាច។
(* គ្រូ ប្រើក្ដារខៀន (ឬក្រដាស) ដើម្បីគូសតារាងមួយ។ បំពេញតារាង ២ ដំបូង រួចសួរសំនួរសិស្ស ដើម្បីមកបំពេញ តារាង ២ បន្ទាប់ទៀត (ជាអក្សរពណ៌ខៀវ នៅក្នុងតារាងខាងក្រោម)។ សំនួរនោះគឺ តើពួកគេធ្វើការប៉ុន្មានម៉ោង? តើប្រាក់ប្រចាំថ្ងៃដែលពួកគេយល់ស្របជាមួយគ្នានោះ ប៉ុន្មាន?)
ម៉ោងជួល ម៉ោងឈប់ធ្វើការ ចំនួនម៉ោងធ្វើការ ប្រាក់ប្រចាំថ្ងៃដែលព្រមព្រៀង ប្រាក់រំពឹងទុក ប្រាក់ទទួលបាន
ម៉ោង ៦ ព្រឹក ម៉ោង ៦ ល្ងាច ១២ ២ កាក់ ២ កាក់ ២ កាក់
ម៉ោង ៩ ព្រឹក ម៉ោង ៦ ល្ងាច ៩ បង់ឱ្យយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ១ កាក់ កន្លះ ២ កាក់
ម៉ោង ១២ ថ្ងៃត្រង់ ម៉ោង ៦ ល្ងាច ៦ បង់ឱ្យយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ១ កាក់ ២ កាក់
ម៉ោង ៣ ម៉ោង ៦ ល្ងាច ៣ បង់ឱ្យយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ១/២ កាក់ ២ កាក់
ម៉ោង ៥ ម៉ោង ៦ ល្ងាច ១ ? ១/៦ កាក់ ២ កាក់
តើអ្នកគិតថា ជើងឈ្នួលរំពឹងទុកថា នឹងទទួលបានប្រាក់ប៉ុន្មាន? បំពេញនៅក្នុងជួរទី ៥ * ចម្លើយ ស្របទៅតាម ចំនួនម៉ោងដែលពួកគេធ្វើការ។ វាមានសារៈសំខាន់ដែលដឹងថា ក្រុមដែលចាប់ផ្ដើមនៅ ម៉ោង ៦ បានរំពឹងទុកថា ខ្លួននឹងបានប្រាក់ ២ កាក់ ហើយអ្នកផ្សេងទៀត បានរំពឹងទុកថា ខ្លួននឹងបានប្រាក់តិចជាង។
បន្ទាប់មក ម្ចាស់ចំការក៏បង់ប្រាក់ឱ្យជើងឈ្នួល។ គាត់បើកឱ្យអ្នកចាប់ផ្ដើមធ្វើការក្រោយគេ។ តើជើងឈ្នួលដែល ចាប់ផ្ដើមនៅម៉ោង ៥ ទទួលបានប្រាក់ប៉ុន្មាន?
២ កាក់។
នេះពិតជាធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលណាស់! ម្ចាស់ចំការ មានចិត្តសប្បុរសខ្លាំងណាស់ ទៅកាន់ជើងឈ្នួល ទាំងនេះ។ ពួកគេបានធ្វើការតែ ១ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ តែទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ការងារពេញមួយថ្ងៃ!
តើជើងឈ្នួលដែលចាប់ផ្ដើមធ្វើការ នៅម៉ោង ៣ ម៉ោង ១២ និងម៉ោង ៩ ទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលប៉ុន្មាន?
ដូចគ្នា គឺ ២ កាក់។ បំពេញនៅក្នុង ជួរទី ៦។
តើអ្នកគិតថា ពួកគេគិតដូចម្ដេច?
សប្បាយចិត្ត! ពួកគេមិនបានរំពឹងទុកថា នឹងទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលពេញ ទាំងដែលពួកគេធ្វើការបាន តែពាក់ កណ្ដាលថ្ងៃនោះឡើយ។
តើពួកគេគិតថា ម្ចាស់ចំការយ៉ាងម៉េចដែរ?
គាត់មានចិត្តសន្ដោស និងសប្បុរស។
តើមានអ្វីកើតឡើង នៅពេលជើងឈ្នួលដែលម្ចាស់ចំការជួលពីព្រលឹម មកទទួលប្រាក់?
ពួកគេគិតថា ពួកគេគួរទទួលបានប្រាក់ច្រើនជាង តែពួកគេម្នាក់ៗទទួលបានតែ ២ កាក់ ទើបពួកគេរអ៊ូរទាំ។
តើការដែលពួកគេត្អូញត្អែរនោះត្រឹមត្រូវឬទេ? តើម្ចាស់ចំការមិនយុត្តិធម៌ទៅកាន់ពួកគេទេ? តើអ្នកគិតដូចម្ដេច?
ទុកឱ្យសិស្សបញ្ចេញមតិ។
គ្មាននរណារងភាពអយុត្តិធម៌នោះទេ។ ក្រុមទី ១ បានទទួលបានប្រាក់ជាក់ស្ដែង ទៅតាមអ្វីដែលពួកគេ ព្រមព្រៀង គ្នា ហើយនេះគឺជាប្រាក់កម្រៃទូទៅសម្រាប់រយៈពេល ១ ថ្ងៃ។ ដូច្នេះ គ្មាននរណាទទួលបាន តិចជាងអ្វី ដែលគេគួរ តែទទួលបាននោះទេ។ ប៉ុន្តែ មានអ្នកខ្លះទទួលបានលើសពីអ្វី ដែលពួកគេសមនឹងទទួលបាន។ នេះគឺជា ព្រះគុណ។ ព្រះគុណគឺការទទួលបានលើសពីអ្វីដែលអ្នកសមនឹងទទួលបាន។
ពាក្យប្រៀបប្រដូចជាច្រើនរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានពិពណ៌នា ព្រះ ថាជាអ្នកឱ្យដ៏សប្បុរស។
-
មានកសិករម្នាក់សាបព្រោះគ្រាប់ពូជ គ្រប់ទិសទីនៅលើដីគាត់។
-
ស្ដេចម្នាក់ដែលលើកលែងបំណុល ២ កោដិ (ប្រហែល ១ពាន់លានដុល្លារ)
-
ឪពុកម្នាក់ចែកកេរ្តិ៍មរតកពាក់កណ្ដាលឱ្យកូន ក្រោយមកកូនបំផ្លាញទ្រព្យអស់ ឪពុកនៅតែធ្វើពិធីជប់ លៀង ទទួលគាត់ ពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញ។
-
បុរសអ្នកមានម្នាក់ឱ្យប្រាក់ខែ ៣ ខែទៅបាវបម្រើរបស់គាត់គ្រប់ៗគ្នា រួចឱ្យពួកគេប្រើប្រាស់ទៅតាម ដែលពួក គេសម្រេចចិត្តធ្វើ។
-
ម្ចាស់ចំការប្រវាសឱ្យចំការទំពាំងបាយជូររបស់ខ្លួនឱ្យអ្នកធ្វើចំការ
-
ស្ដេចអញ្ជើញអ្នកក្រ អ្នកពិការភ្នែក និងអ្នកពិការជើងមក ពិធីជប់លៀងនៅក្នុងទីក្រុង។
-
ហើយ មានម្ចាស់ចំការនេះ ដែលបង់ប្រាក់ឱ្យជើងឈ្នួលច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេសមនឹង ទទួល។
ម្ចាស់ចំការកំពុងតែសប្បុរសទៅកាន់ជើងឈ្នួល ដែលគាត់បានបើកប្រាក់ឱ្យលើស។ វាគ្មានអ្វីខាតបង់ សម្រាប់អ្នក ដែលម្ចាស់ចំការបានបើកប្រាក់ឱ្យពេញ និងយុត្តិធម៌សម្រាប់ការងារពេញមួយថ្ងៃនោះទេ។ ប៉ុន្តែ វាជាសិទ្ធិរបស់គាត់ ដែលគាត់មានចិត្តសប្យុរសទៅកាន់ ជើងឈ្នួល ផ្សេងទៀត បើគាត់ចង់នោះ។ នេះគឺជាចំនុចសំខាន់របស់ពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ គឺវាស្រេចនៅលើបំណងចិត្តរបស់ម្ចាស់ចំការ។
ខ១៥ គឺជាចំនុចស្នូលរបស់ពាក្យប្រៀបប្រដូច “តើខ្ញុំគ្មានច្បាប់នឹងចាត់ចែងរបស់ខ្ញុំ តាមអំពើចិត្តទេឬអី តើភ្នែក អ្នកឃើញអាក្រក់ ពីព្រោះខ្ញុំល្អឬអី” ព្រះមានសិទ្ធិធ្វើអ្វី ទៅតាមបំណងព្រះហឬទ័យទ្រង់ (ទំនុក តម្កើង ១១៥:៣ ដានីញ៉ែល ៤:៣៥ និង រ៉ូម ៩ និង១០)។ ព្រះពររបស់ព្រះត្រូវបានប្រទានឱ្យ មិនមែនដោយសារ ទទួលបានដោយសារការប្រឹងប្រែង របស់មនុស្សនោះទេ តែដោយសារព្រះអង្គសប្បុរស។ បើព្រះអង្គ សម្រេចព្រះទ័យប្រទានព្រះគុណទៅកាន់មនុស្ស តើមានអ្នកណាអាចដាក់កំហុសព្រះអង្គ ដោយសារ ការនេះដែរទេ? ពេលព្រះប្រទានព្រះគុណ ទៅនរណាម្នាក់ អ្នកដទៃដែលបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍នៃព្រះគុណព្រះអង្គមិនគួរអាក់អន់ចិត្តនោះឡើយ។
ចូរគិតអំពីការនេះ៖ តើជើងឈ្នួលដែលចាប់ផ្ដើមធ្វើការមុនគេ ទទួលបានព្រះគុណដែរឬទេ?
ទុកឱ្យសិស្សបញ្ចេញគំនិត។
ពិតប្រាកដណាស់។ ពួកគេគឺអ្នកដែលត្រូវបានជ្រើសរើសដំបូង! ពួកគេទទួលបានអភ័យឯកសិទ្ធិ ដែល ទទួលបានការ ត្រាស់ហៅ និងបំពាក់បំប៉នឱ្យបម្រើ។ ពួកគេច្រូត ក្នុងខណៈពេលដែលអ្នកដទៃនៅ អង្គុយនៅទីផ្សារ ដោយគ្មានអី ធ្វើ។ ពួកគេបានមានបទពិសោធន៍ជាមួយម្ចាស់ចំការ ពេលអ្នកផ្សេង ទៀតមិនទាន់ស្គាល់គាត់នៅឡើយ។
តើអ្នកចាំបានបងប្រុសរបស់កូនពៅវង្វេងទេ? តើគាត់ស្រដៀងទៅនឹងជើងឈ្នួលដែលធ្វើការមុនគេ ត្រង់ណា?
-
គាត់ធ្វើការឱ្យឪពុករបស់គាត់យូរជាងប្អូនប្រុសគាត់។
-
គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់គួរតែទទួលបានច្រើនជាងប្អូនប្រុសគាត់។
-
ពេលឪពុកគាត់ផ្ដល់ព្រះគុណឱ្យប្អូនប្រុសគាត់ គាត់រអ៊ូ។
បងប្រុសតែងតែនៅជាមួយឪពុកជានិច្ច ហើយអ្វីដែលជារបស់ឪពុកក៏ជារបស់គាត់ដែរ។ ប៉ុន្តែគាត់មាន ឥរិយាបថខុស។ គាត់មើលឃើញខ្លួនឯងថាជា ឈ្នួលធ្វើការយកប្រាក់កម្រៃទៅវិញ មិនមែនជា កូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ ដែល ជួយការងារឪពុកនោះឡើយ។
ពិភាក្សាជាមួយដៃគូ៖ ពេលអ្នកបម្រើព្រះ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូច ជើងឈ្នួលដែលត្រូវប្រឹងប្រែង ដើម្បីបាន ការ ទទួលស្គាល់ ឬរង្វាន់ ឬក៏ដូច កូនប្រុស ឬកូនស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ជួយការងារ របស់ឪពុក?
ចូរគិតអំពី ពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពីប្រាក់។ តើចៅហ្វាយឆ្លើយតបយ៉ាងណា ទៅកាន់អ្នកបម្រើ ដែលប្រើប្រាក់ ៥ ពាន់ ទៅរកបាន ប្រាក់ ៥ ពាន់ទៀត?
ប្រពៃហើយ បាវល្អស្មោះត្រង់អើយ ឯងមានចិត្តស្មោះនឹងត្រួតរបស់បន្តិចនេះ។
តើចៅហ្វាយឆ្លើយតបយ៉ាងណា ទៅកាន់អ្នកបម្រើដែលប្រើប្រាក់ ២ ពាន់ទៅរកបានប្រាក់ ២ ពាន់ទៀត?
ប្រពៃហើយ បាវល្អស្មោះត្រង់អើយ ឯងមានចិត្តស្មោះនឹងត្រួតរបស់បន្តិចនេះ។
អ្នកបម្រើម្នាក់ដែលមានច្រើន សម្រេចបានច្រើន។ អ្នកបម្រើម្នាក់ដែលមានតិចជាង សម្រេចបានតិចជាង។ ប៉ុន្តែ ពួកគេទាំងពីរ ធ្វើការសម្រាប់ចៅហ្វាយទៅតាមតែសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអ្នកទាំង ២ ទទួលបានការឆ្លើយ តបដូចគ្នា។ តើនេះស្រដៀងគ្នាទៅនឹងជើងឈ្នួលចំការទំពាំងបាយជូរយ៉ាងណាដែរ?
អ្នកខ្លះមានឱកាសក្នុងការបម្រើច្រើនជាងអ្នកដទៃ តែគ្រប់គ្នាទទួលបានការឆ្លើយតបដូចគ្នាពីចៅហ្វាយ នាយរបស់ខ្លួន។
ប្រសិនបើគ្រប់គ្នាទទួលបានដូចគ្នា ហេតុអ្វីចាំបាច់ប្រឹងប្រែងធ្វើអ្វី? តើយើងគួរតែប្រឹងប្រែងឱ្យអស់ ពីសមត្ថភាព ដើម្បីព្រះ? ត្រូវហើយ, ប្រាកដណាស់។ ប៉ុន្តែ កត្តាជំរុញចិត្តរបស់យើងគឺ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងអំណរអរគុណ។ បើ ឥរិយាបថរបស់អ្នក កំឡុងពេលបម្រើព្រះជា “ខ្ញុំប្រឹងប្រែងដើម្បីទទួលបានការ ទទួលស្គាល់ពីព្រះ... ខ្ញុំធ្វើបានល្អ... ខ្ញុំធ្វើបានល្អជាងអ្នកដទៃ... ព្រះប្រាកដជាសព្វព្រះហឬទ័យនឹងខ្ញុំ... ខ្ញុំខំប្រឹងប្រែងធ្វើការជាងអ្នកណាៗ...” នោះអ្នក មិនយល់អំពី ធម្មជាតិនៃការបម្រើនៅក្នុងនគរព្រះ បានទេ។
គ្រឹស្ទសាសនា មិនមែនជាសាសនាដែលយើងទទួលបានពិន្ទុជាមួយព្រះ ដោយធើ្វកិច្ចការល្អនោះទេ។ គ្រឹស្ទសាស នាគឺជាទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ ក្នុងនាមជាសមាជិកក្នុងគ្រួសារព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គស្រឡាញ់ បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះអង្គ ដូចៗគ្នា ដោយមិនគិតអំពីថាតើ ពួកគេធ្វើការដើម្បីទ្រង់បានល្អប៉ុណ្ណានោះទេ។ ព្រះអង្គស្រឡាញ់យើងមិនថា យើងធ្វើការ ១២ ម៉ោងនៅក្នុងចំការទំពាំងបាយជូរ ឬធ្វើការ ១ ម៉ោង ឡើយ។
ព្រះយេស៊ូវបញ្ចប់ការបង្រៀន ជាមួយនឹងប្រយោគថា “គឺយ៉ាងនោះដែលអស់អ្នកក្រោយនឹងបានទៅ ជាមុន ហើយពួកអ្នកមុននឹងទៅជាក្រោយវិញ។” នេះទាក់ទងនឹងភាពស្មើគ្នា របស់មនុស្សនៅក្នុងនគរព្រះ។ បើអ្នកមុនក៏ជាក្រោយ ហើយអ្នកក្រោយ ទៅជាមុន ដែលមានន័យថាគ្រប់គ្នាបញ្ចប់ ដូចគ្នា! ចូរចាំថា ការរអ៊ូនៅខរ ១២ គឺ “អ្នកបានធ្វើឱ្យពួកគេ ស្មើគ្នាជាមួយយើង!”។ គ្រប់អ្នកជឿទាំងអស់នឹងទទួល ភាពស្មើគ្នានៅក្នុងនគរព្រះ។ យើងត្រូវដឹងថា យើងបានចូលទៅក្នុងនគរនៃព្រះគុណ ដោយព្រះគុណ និងព្រោះតែព្រះនៃព្រះគុណ។
យើងត្រូវសង្គ្រោះដោយព្រះគុណ ហើយយើងបម្រើដោយព្រះគុណ។ សេចក្ដីពិតនោះគឺ យើងគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែជា ជើងឈ្នួលដែលចាប់ផ្ដើមយឺត តែយើងនៅតែទទួលរង្វាន់ពេញលេញ។ មានតែព្រះយេស៊ូវ ប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើការកិច្ច ការរបស់ព្រះពេញលេញ និងទាំងស្រុង។ ហើយយ៉ាងណា យើងត្រូវបានចាត់ ទុកដូចជាយើងបានរស់នៅដូចជា ព្រះយេស៊ូវយ៉ាងអ៊ីចឹង ដោយមិនរាប់គុណវិបត្តិ និងភាពបរាជ័យរបស់ យើងឡើយ។ យើងចូលទៅក្នុងនគរព្រះ ក្នុង នាមជាបុត្ររបស់ព្រះ គឺដូចជាព្រះយេស៊ូវដែរ។ នៅពេល យើងយល់ការនេះ យើងមិនរអ៊ូរទាំនៅពេលយើងឃើញព្រះបង្ហាញភាពសណ្ដោសទៅកាន់អ្នកដទៃទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងអបអរព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់វិញ។
តើពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះផ្ដល់មេរៀនអ្វីដល់យើង?
ពិភាក្សា រួចបង្កើតប្រយោគសង្ខេបជាមួយគ្នា។
គម្រូប្រយោគសង្ខេប៖
-
ព្រះអង្គប្រទានព្រះពរ ដោយសារព្រះគុណ ហើយយើងមិនចាំបាច់ប្រឹងប្រែងដើម្បីបានវា។
-
ព្រះអង្គជាព្រះនៃព្រះគុណ ហើយនគរព្រះ គឺជានគរនៃព្រះគុណ។
-
គ្រឹស្តសាសនា មិនមែនជាការប្រកួតប្រជើងថា អ្នកណាកាន់តាមសាសនាបានល្អជាងគេនោះទេ តែវាជាគ្រួសារ ដែលគ្រប់គ្នាទទួលក្ដីស្រឡាញ់។
-
យើងមិនទទួលសេចក្ដីគាប់ចិត្តរបស់ព្រះ ព្រោះយើងខិតខំធ្វើការដើម្បីទ្រង់នោះទេ តែព្រោះព្រះអង្គជាព្រះនៃ សេចក្ដីស្រឡាញ់ មេត្តាករុណា និងចិត្តសណ្ដោស។
អធិស្ឋានបញ្ជប់
