យើងបានដឹងហើយថា ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើន ដោយសារព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ។ នៅក្នុង មេរៀននេះ យើងនឹងពិចារណាអំពី ព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យនោះសម្រាប់អ្នកណាវិញ។ ជាថ្មីម្ដងទៀត គោលដៅរបស់យើង គឺដើម្បីយល់ដឹងបន្ថែមទៀតអំពី ព្រះយេស៊ូវ។

​

(១) ពួកសិស្ស និងមិត្តភក្តិរបស់ទ្រង់

ព្រះយេស៊ូវហៅបុរស ១២ នាក់ឱ្យធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលពួកគេដើរតាមព្រះអង្គ ពួកគេបាន ឃើញ ព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ធ្វើការនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។

 

មាន ២ ដងដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យ ដើម្បីការពារពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ពេលពួកគេជាប់នៅក្នុង ខ្យល់ព្យុះ នៅសមុទ្រកាលីឡេ។ ពេលដំបូងដែលខ្យល់ព្យុះបក់បោកខ្លាំង ពួកសិស្សគិតថា ទូកនឹងលិច ហើយពួកគេនឹងស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ព្យុះ  ហើយភ្លាមនោះ ខ្យល់ព្យុះបាន ឈប់ និង សមុទ្រក៏ចាប់ផ្ដើមស្ងប់វិញ (ម៉ាថាយ 8:23-26; ម៉ាកុស 4:35-4; លូកា 8:22-25)។ លើកទី ២ ពួកសិស្សបានជួបខ្យល់ព្យុះ នៅកណ្ដាលសមុទ្រ។ ព្រះយេស៊ូវ យាងមកកាន់ពួកគេ ដោយយាងដើរ​លើទឹក ហើយព្យុះក៏ឈប់ ពេលព្រះអង្គយាងមកដល់ទូក (ម៉ាថាយ 14:22-27; ម៉ាកុស 6:45-52; យ៉ូហាន 6:16-21)។

​

២ ដងដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់ពួកសិស្សព្រះអង្គ ដោយការនេសាទបានត្រីជាច្រើន (លូកា 5:4-11; យ៉ូហាន 21:1-8)។ ទាំង ២ លើក ពួកសិស្សបានព្យាយាមនេសាទត្រី ពេញ ១ យប់ តែពួកគេ​ចាប់​មិន​បាន​អ្វី​សោះ។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់កន្លែងដែលពួកគេឱ្យបោះសំណាញ់ ហើយភ្លាមនោះ សំណាញ់របស់ ពួកគេជាប់បានត្រីជាច្រើន។ ជាមួយគ្នា ក៏មានការអស្ចារ្យ ២ សម្រាប់ពេត្រុសដែរ។ ព្រះយេស៊ូវផ្គត់ផ្គង់ប្រាក់ ឱ្យពេត្រុសសម្រាប់បង់ពន្ធ នៅក្នុងមាត់ត្រី (ម៉ាថាយ 17:24-27) ហើយទ្រង់បានប្រោសម្ដាយ ក្មេករបស់ ពេត្រុសឲ្យជា​ដែលគ្រុនក្ដៅទៀតផង (ម៉ាថាយ 8:14-15; ម៉ាកុស 1:30-31; លូកា 4:38-39)។ យើងឃើញថា ព្រះយេស៊ូវការពារ និងផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់អ្នកណាដែល ព្រះអ​ង្គត្រាស់ហៅឱ្យដើរតាមទ្រង់។

​

ឡាសារមិនមែនជាម្នាក់ នៅក្នុងចំណោមពួកសិស្សដប់ពីរនាក់ទេ តែគ្រួសាររបស់គាត់ជិតស្និទ្ធិ ជាមួយព្រះយេស៊ូវ។ នៅពេលគាត់ឈឺ បង​ប្អូន​ស្រី​២​នាក់របស់គាត់បានផ្ញើរសារទៅព្រះយេស៊ូវ៖ "ព្រះអម្ចាស់​អើយ មើល អ្នក​ដែល​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​នោះ​គាត់​ឈឺ" (យ៉ូហាន 11:3)។ ព្រះយេស៊ូវក៏ធ្វើដំណើរទៅផ្ទះពួកគេ ហើយព្រះអង្គទៅដល់ ឡាសារបានស្លាប់ ៤ ថ្ងៃរួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ ភ្លាមនោះ ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសគាត់ឱ្យមានជីវិត រស់ឡើង វិញ។

ពិភាក្សា៖ តើអ្វីជាសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិត ដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់ពួកសិស្ស និងមិត្ត ភក្តិរបស់ព្រះអង្គ?

​

(២) មនុស្សកំសត់ឯកា និងគ្មានមិត្ត
ការអស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវ  ភាគច្រើនសម្រាប់មនុស្សកំសត់ៗនៅក្នុងសង្គម។ អ្នកដែលមករក ព្រះយេស៊ូវ សុំការព្យាបាល រងទុក្ខវេទនាដោយជម្ងឺយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ហើយក្នុងករណីខ្លះ គឺពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេតែម្ដង។ នេះមានន័យថា ពួកគេមិនអាចធ្វើការអ្វីបានឡើយ ហើយជាលទ្ធ ផល ពួកគេក្រីក្រមែនទែន។

មានមនុស្សខ្លះ រងទុក្ខមិនគ្រាន់តែរូបរាងកាយប៉ុណ្ណោះ។ ជម្ងឺរបស់ពួកគេ ក៏ធ្វើឱ្យពួកគេដាច់ឆ្ងាយពី សង្គមមនុស្សដែរ។ ពួកគេត្រូវសង្គមបដិសេធ និងហាមឃាត់មិនឱ្យរស់នៅក្នុងសហគមន៍របស់គាត់ទេ។ ពួកគេគឺជាមនុស្សដែលគេបានបោះបង់ចោលហើយ គេស្ដីបន្ទោសដោយសារមានជម្ងឺ និងគេគេចចេញឆ្ងាយ។

​

ឧទាហរណ៍៖ មានបុរសម្នាក់មានកងទ័ពវិញ្ញាណអាក្រក់ សណ្ឋិតនៅក្នុងគាត់។ យើងពិបាកគិតថា នឹង មានអ្នកណាដែលអស់សង្ឃឹមជាងគាត់ទៀតណាស់។ ព្រះគម្ពីរម៉ាកុសប្រាប់យើងថា៖ "វា​នៅ​តែ​ក្នុង​ផ្នូរ​ ខ្មោច ឥត​មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ចង​វា​ជាប់​ទៀត​បាន​ទេ ទោះ​បើ​យក​ច្រវាក់​ទៅ​ដាក់ ក៏​ពុំ​បាន​ផង។ ដ្បិត​គេ​ បាន​ដាក់​ខ្នោះ​ដាក់​ច្រវាក់​វា​ជា​ច្រើន​ដង​ហើយ ប៉ុន្តែ​វា​ចេះ​តែ​កាច់​ច្រវាក់​បំបាក់​ខ្នោះ​ចោល​អស់ ហើយ​គ្មាន​ អ្នក​ណាអាច​នឹង​កំរាប​វា​បាន​ដែរ។ វា​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​នៅ​លើ​ភ្នំ ទាំង​ស្រែក ហើយ​យក​ថ្ម​មក​អារ​សាច់​ខ្លួន ទាំង​ យប់​ទាំង​ថ្ងៃ​ជានិច្ច" (ម៉ាកុស 5:3-5)

​

ជាយូរណាស់មកហើយ គាត់គ្មានស្លៀកពាក់អ្វីឡើយ ហើយគាត់ជារឿយៗ អារក្សនាំគាត់ឱ្យទៅនៅតាម វាលរហោស្ថាន (លូកា 8:27-29)។ ក្រោយពេលព្រះយេស៊ូវដោះគាត់ឱ្យមានសេរីភាពពីអារក្ស ព្រះគម្ពីរ ប្រាប់យើងថា៖ "រួច​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ក៏​ចេញ​មក​មើល​ការ​ដែល​កើត​មក​នោះ គេ​មក​ដល់​ព្រះយេស៊ូវវ ឃើញ​មនុស្ស​ដែល​អារក្ស​ទាំង​នោះ​បាន​ចេញ កំពុង​តែ​អង្គុយ​ទៀប​ព្រះបាទ​ទ្រង់ ទាំង​ស្លៀកពាក់ ហើយ ​ដឹ​ងខ្លួន នោះ​គេ​មាន​សេចក្តី​ភ័យ​ខ្លាច​គ្រប់​គ្នា"បុរសនោះ អង្គុយនៅទៀបព្រះបាទារបស់ព្រះយេស៊ូវ ដូចជា សិស្សអង្គុយនៅមុខគ្រូយ៉ាងនោះដែរ។ ឥឡូវនេះ "គាត់ស្លៀកពាក់ ហើយដឹងខ្លួន"។ នេះគឺជាការពិពណ៌ នាដ៏អស្ចារ្យអំពី អ្វីដែលព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូវអាចធ្វើ នៅក្នុងជីវិតមនុស្ស។

​

ពួកគ្រូសាសន៍យូដា បង្រៀនថា អ្នកកើតជម្ងឺឃ្លង់មិនសាកសមនឹងការអាណិតអាសូរ ឬសេចក្ដីមេត្តាទេ ព្រោះពួកគេគិតថា ជម្ងឺឃ្លង់គឺមកព្រះដើម្បីដាក់ទោសអ្នកណាដែលបានធ្វើបាប។ អ្នកកើតជម្ងឺឃ្លង់ម្នាក់ លន់ជង្គង់នៅមុខព្រះយេស៊ូវ រួចនិយាយថា៖ "បើ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ ទ្រង់​អាច​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​ជា​ស្អាត​បាន”។ គាត់មានជំនឿថា ព្រះយេស៊ូវមានអំណាចព្យាបាលគាត់ ប៉ុន្តែគាត់មិនប្រាកដចិត្តថា ព្រះយេស៊ូវ ចង់ព្យាបាលគាត់នោះទេ។ តើព្រះយេស៊ូវនឹងដូចជាពួកគ្រូសាសន៍យូដា ដែលមិនមានមេត្តាទៅកាន់គាត់ ដែរមែនទេ? តើជម្ងឺរបស់គាត់ពិតជាការដាក់ទោសមកព្រះមែន? ព្រះយេស៊ូវឆ្លើយតបសំនួរទាំងនេះ ដោយសារ ទង្វើរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវធ្វើការ ដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកធ្វើពីមុនមក។ ព្រះអង្គលូកព្រះ ហស្ថ ទៅប៉ះបុរសកើតឃ្លង់ ហើយភ្លាមនោះជម្ងឺឃ្លង់ក៏បានជម្រះស្អាត។ ព្រះយេស៊ូវជួយមនុស្ស ដែលគ្មា ននរណាអាចជួយ ឬចង់ជួយ។

​

ឧទាហរណ៍មួយទៀត គឺអំពីបុរសម្នាក់ពិការភ្នែកពីកំណើត។ ពេលពួកសិស្សរបស់ព្រះ យេស៊ូឃើញ បុរសនេះ ពួកគាត់សួរសំនួរមួយ។

​

[យ៉ូហាន 9:1-2] លុះ​ទ្រង់​យាង​ហួស​ទៅ ក៏​ទត​ឃើញ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​ខ្វាក់​ពី​កំណើត។ ពួក​សិស្សទូល ​សួរ​ទ្រង់​ថា លោក​គ្រូ តើ​អ្នក​ណា​បាន​ធ្វើ​បាប មនុស្ស​នេះ ឬ​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​គាត់ បាន​ជា​គាត់​កើត​ម ក​ខ្វាក់​ដូច្នេះ?

​

ពួកសិស្សមានទស្សនៈអំពីជម្ងឺ ដូចជនជាតិយូដាទូទៅដែរ។ ពួកគេគិតស្មានថា គ្រប់ជម្ងឺទាំងអស់ គឺកើត មកពីអំពើបាបទាំងស្រុង។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេគិតថាអ្នកជម្ងឺ គឺត្រូវបានស្ដីបន្ទោស ដោយសារជម្ងឺរបស់ គាត់។ ក្នុងករណីនេះ ព្រោះបុរសនេះពិការភ្នែកពីកំណើត ពួកសិស្សក៏មានការភ័ន្តច្រឡំ តើអ្វីដែលបង្ក ឱ្យគាត់កើតជម្ងឺ? តើគាត់ជាអ្នកប្រព្រឹត្តិអំពើបាប (តាំងពីមុនគាត់កើតមក) ឬក៏ឪពុកម្ដាយគាត់បាន ប្រព្រឹត្តិអំពើបាប ទើបគាត់ពិការភ្នែកបែបនេះ? ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនថា ទស្សនៈទាំង ២ នេះ មិនត្រឹមត្រូវ ទាំង​២។

​

[យ៉ូហាន 9:3-7] ព្រះយេស៊ូវវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា មិន​មែន​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​នេះ ឬ​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់​បាន​ ធ្វើ​បាប​ទេ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​របស់​ព្រះ បាន​សំដែង​មក ក្នុង​ខ្លួន​គាត់​វិញ កំពុង​ដែល​ថ្ងៃ​នៅ​ភ្លឺ​នៅ​ឡើយនោះ ​ត្រូវតែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​របស់​ព្រះ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក ដ្បិត​យប់​ដល់​មក នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ធ្វើ​ការ​បាន​ទេ។ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​នៅ​ក្នុង​លោកីយ៍​នៅ​ឡើយ នោះ​ខ្ញុំ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកីយ៍។ លុះ​មាន​ព្រះបន្ទូល​សេចក្តី​ទាំង​ នោះ​រួច​ហើយ ទ្រង់​ក៏​ស្តោះ​ដាក់​នៅ​ដី ហើយ​យក​ទឹក​ព្រះឱស្ឋ​ទ្រង់​ធ្វើ​ជា​ភក់ទៅ​លាប​ភ្នែក​នៃ​មនុស្សខ្វាក់ ​នោះ រួច​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា ចូរ​ទៅ​លាង​ក្នុង​ស្រះ​ស៊ីឡោមទៅ (ស៊ីឡោម គឺ​ស្រាយ​ថា ចាត់​ឲ្យ​ទៅ) ដូច្នេះ គាត់​ក៏​ទៅ​លាង ហើយ​ត្រឡប់​មក​វិញ ទាំង​មើល​ឃើញ។

​

ពិការភាពរបស់បុរសម្នាក់នោះ មិនមែនជាការដាក់ទោសមកពីព្រះទេ។ ជាការពិត វាជាកិច្ចការរបស់ព្រះ ដើម្បីដោះគាត់ឱ្យមានសេរីភាពពីពិការភាពរបស់គាត់វិញ។ ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងនាមជាពន្លឺនៃលោកីយ៍ បាន យាងមកដើម្បីធ្វើការរបស់ព្រះ ហើយជួយសង្គ្រោះមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងភាពងងឹត។

​

ពិភាក្សា៖ តើអ្វីទៅជាសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិត ដែលថាព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់ មនុស្សឯការ និងគ្មានមិត្ត?

 

(៣) សត្រូវ និងមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់

ព្រះយេស៊ូវគឺជាជនជាតិយូដា តែព្រះអង្គបានធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់មនុស្ស ដែលពួកយូដាចាត់ទុកថាជា សត្រូវរបស់ពួកគេ។ នៅក្នុងពេលនោះ ពួកយូដាស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រ៉ូម។ ពួកយូដាស្អប់ពួករ៉ូម ដែលបានច្បាំងដណ្ដើមកាន់កាប់ទឹកដីពួកគេ ធ្វើឱ្យពួកគេបង់ពន្ធយ៉ាងច្រើន និងគ្រប់គ្រងពួកគេដោយកង ទ័ពដ៏ខ្លាំងក្លាទៀត។ យ៉ាងណាមិញនៅពេលទាហ៊ានរ៉ូម៉ាំងសុំ ឱ្យព្រះយេស៊ូវព្យាបាលអ្នកបម្រើរបស់គាត់ ព្រះអង្គមិនត្រឹមតែព្យាបាលគាត់ទេ តែព្រះអង្គបានប្រកាស ដែរថា៖ "ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ឃើញ​សេចក្តី​ជំនឿ​ជា ​ខ្លាំង​ដល់​ម៉្លេះ​ទេ ទោះ​ទាំង​នៅ​ក្នុង​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ផង" (ម៉ាថាយ 8:10)

​

ឧទាហរណ៍មួយទៀត គឺអំពីស្ត្រីសាសន៍ដ៏ទៃម្នាក់។ ពួកយូដាចាត់ទុក ពួកសាសន៍ដទៃថាជាសត្រូវ របស់គេ (ពាក្យ "សាសន៍ដទៃ" សម្ដីលើអ្នកណាដែលមិនមែនជាសាសន៍យូដា)។ គ្មាននរណាម្នាក់រំពឹង គិតថា គ្រូសាសន៍យូដានឹងធ្វើអ្វីសម្រាប់មនុស្សសាសន៍ដទៃនោះទេ។ ពេលស្ត្រីម្នាក់នោះទៅរកព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គពន្យល់ថា៖ "ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​បង្គាប់ នឹង​មក​ឯ​ពួក​កូន​ចៀម​ដែល​បាត់‌បង់ របស់​ពូជ‌ពង្ស​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ" (ម៉ាថាយ 15:24) ប៉ុន្តែពេលស្រ្តីម្នាក់នោះទ្រាំទ្រដោយសារសេចក្ដីជំនឿ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់គាត់ គឺព្យាបាលកូនស្រីរបស់គាត់។  ការអស្ចារ្យនេះ បង្ហាញថា ព្រះចេស្ដា របស់ព្រះនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ មិនសម្រាប់តែជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គ គឺ ចេញទៅសម្រាប់លោកីយ៍ទាំងមូល!

​

យើងឃើញសេចក្ដីពិតនេះបានច្បាស់ នៅក្នុងការអស្ចារ្យធំៗ ២ ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ។ មាន ២ ដង ដែលព្រះយេស៊ូវបានឱ្យអាហារសម្រាប់បណ្ដាជន។ អាន លូកា 9:10-17 ពេលព្រះអង្គប្រទានពរអាហារ សម្រាប់មនុស្ស ៥០០០ នាក់ និង ម៉ាកុស 8:1-9 ពេលព្រះអង្គប្រទានពរអាហារសម្រាប់មនុស្ស ៤០០០ នាក់។

​

ទាំងនេះគឺជា ភាពខុសគ្នាសំខាន់ៗ រវាងការអស្ចារ្យទាំង ២ នេះ៖

• ដំបូង យើងកត់សម្គាល់អំពី ទីកន្លែង។ ការអស្ចារ្យដំបូង កើតឡើងនៅបេតសៃដា ជាទីក្រុងតូចមួយរបស់យូដា។ ការអស្ចារ្យទី ២ កើតឡើងនៅដេកា‌ប៉ូល ជាទឹកដី សាសន៍ដ៏ធំមានជាតិសាសន៍ចម្រុះ។

• ទី២ យើងកត់សម្គាល់អំពី កន្រ្កដែលគេយកមកប្រមូលអាហារ។ ពាក្យថា "កន្ត្រក" ដែលបកប្រែនៅ ក្នុងការអស្ចារ្យទី ១ គឺ κόφινοι ដែលកន្ត្រកយួរដៃដែលជនជាតិយូដាប្រើសម្រាប់ដាក់ម្ហូបអាហារ។ ពាក្យ "កំប្រោង" ដែលបកប្រែនៅក្នុងការអស្ចារ្យទី ២ គឺ σπυρίδας គឺជាកន្ត្រកដ៏ធំដែលពួកសាសន៍ដទៃប្រើ ប្រាស់។

• ទី ៣ យើងកត់សម្គាល់អំពី ចំនួនដែលនៅសល់។ ក្រោយពីការអស្ចារ្យទី ១ គឺនៅមានសល់ ១២ កន្ត្រក។ ១២ គឺជាលេខដែលតំណាងឱ្យអ៊ីស្រាអែល។ ក្រោយការអស្ចារ្យទី ២ គឺនៅមានសល់ ៧​ កំប្រោង។ ៧ គឺជាលេខតំណាងឱ្យគម្រោងផែនការណ៍ដ៏ពេញលេញ និងឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ។ 

 

ការអស្ចារ្យទាំងនេះ ពិតជាគួរឱ្យអារម្មណ៍ណាស់ ក្នុងការដែលឱ្យមនុស្សជាច្រើន បានបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ តែសារៈសំខាន់ពិត គឺព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់ពួកយូដា ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានធ្វើការ អស្ចារ្យដូចគ្នា សម្រាប់សាសន៍ដទៃដែរ។ សារនៅត្រង់នេះ គឺព្រះពររបស់ព្រះ (នៅក្រោមសម្ព័ន្ធមេត្រី ចាស់ គឺសម្រាប់តែជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ) ដែលឥឡូវនេះ គឺសម្រាប់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ ដែល ចូលមករកព្រះ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវវិញ។ ព្រះយេស៊ូវជួយអស់អ្នកណា ដែលចូលមករកទ្រង់ដោយជំនឿ មិនគិតអំពីជាតិពន្ធ ភេទ ឬមុខតំណែងនៅក្នុងសង្គមនោះទេ។

​

ពិភាក្សា៖ តើអ្វីទៅជាសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិត ដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យ សម្រាប់មនុស្សគ្រប់ ជាតិសាសន៍ទាំងអស់?

​

កត្តារួម
ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់ មនុស្សគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ តែពួកគេទាំងអស់នោះ មានចរិត លក្ខណៈរួមខ្លះៗ ដូចជា ន្ទាបខ្លួន ជំនឿ និងការស្ដាប់បង្គាប់។

​

អស់សង្ឃឹមចំពោះក្ដីមេត្តាករុណាព្រះយេស៊ូវបានជួយអស់អ្នកដែលអស់សង្ឃឹម។ បាទីមេពិការភ្នែក បានស្រែកហៅព្រះយេស៊ូវសុំក្ដីមេត្តាករុណាពីព្រះអង្គ តែមនុស្សម្នាព្យាយាមបង្គាប់គាត់ឱ្យស្ងាត់។ គាត់ ស៊ូទ្រាំ ព្រោះគាត់អស់សង្ឃឹមថា នឹងបានទទួលការព្យាបាល ហើយគាត់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទគឺជាម្នាក់ ដែលអាចព្យាបាលគាត់បាន។

​

យ៉ៃរ៉ុស គឺជាមេសាលាប្រជុំ តែគាត់បន្ទាបខ្លួនគាត់ ចូលមកក្រាបអង្វរព្រះយេស៊ូវ សុំជំនួយពីព្រះអង្គ។ គាត់អស់សង្ឃឹម ព្រោះកូនស្រីតែ ១ របស់គាត់កំពុងឈឺធ្ងន់។ ពេលព្រះយេស៊ូវយាងទៅប្រោសកូនស្រីឲ្យជា​របស់គាត់ មានស្ត្រីម្នាក់ព្យាយាមដេញតាមព្រះយេស៊ូវ កាត់ហ្វូងមនុស្ស។ គេមិនអនុញ្ញាត ឱ្យនាងនៅក្នុង ចំណោមមនុស្សនោះទេ ព្រោះគាត់ធ្លាក់ឈាម ដែលធ្វើឱ្យគាត់ "មិនស្អាត"។ បើមានគេស្គាល់គាត់ គាត់ នឹងត្រូវគេទោស។ ប៉ុន្តែ គាត់អស់សង្ឃឹម និងព្យាយាមចូលទៅរកព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីប៉ះជាយព្រះពស្ត្រ ព្រះអង្គ ហើយគាត់ក៏ទទួលបានការប្រោសឲ្យជា​។

មនុស្សដែលអស់សង្ឃឹម ហើយស្រែករកព្រះយេស៊ូវ សុំក្ដីមេត្តា៖

• ស្ត្រីសាសន៍កាណាន ត្រូវការឱ្យព្រះយេស៊ូវប្រោសកូនឲ្យជា​របស់គាត់។ តើអ្វីដែលគាត់បានសុំ នៅក្នុង ម៉ាថាយ 15:42?

• បុរសម្នាក់មានកូនប្រុស ដែលមានអារក្សចូល។ តើអ្វីដែលគាត់បានសុំព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុង ម៉ាថាយ 17:15?

• ប៉ាទីមេ ជាអ្នកសុំទានពិការភ្នែក។ តើអ្វីដែលគាត់បានស្រែកយំ សុំព្រះយេស៊ូវឱ្យជួយនៅក្នុង ម៉ាកុស 10:46-52?

• មនុស្សឃ្លង់ ១០ នាក់មករកព្រះអង្គ។ តើអ្វីដែលពួកគេបានសុំព្រះអង្គ នៅក្នុង លូកា 17:13?

• តើអ្វីដែលអ្នកយកពន្ធបានអធិស្ឋានសុំ នៅក្នុង លូកា 18:9-14?

 

ក្ដីមេត្តាគឺជាអ្វីដែលគ្រប់គ្នាទូលសុំ ហើយក្ដីមេត្តា គឺជាអ្វីដែលពួកគេគ្រប់គ្នាទទួលដែរ។ ក្ដីមេត្តារបស់ព្រះ ប្រទានពរគ្រួសារពួកគេ និងសម្អាតពួកគេពីជម្ងឺ ហើយបានន័យថា ពួកគេបានទៅផ្ទះ ដោយក្ដីសុចរិត។ ក្ដីមេត្តា គឺជាអ្វីដែលយើងគ្រប់គ្នាត្រូវការ ហើយអ្វីដែលព្រះអង្គប្រទានឱ្យអស់អ្នក ដែលចូលមករកព្រះ អង្គដោយក្ដីជំនឿ ដោយការប្រែចិត្ត​ និងការបន្ទាបខ្លួន។

​

អ្នកមានជំនឿ (កធំ ឬតូចក្ដី)

ព្រះយេស៊ូវប្រោសឲ្យជា​ អ្នកណាដែលមានជំនឿនៅក្នុងព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គប្រាប់មនុស្សខ្លះថា "ក្ដីជំនឿរបស់អ្នកបានរំដោះអ្នកហើយ" រួមទាំងស្រ្តីធ្លាក់ឈាម (ម៉ាថាយ 9:22; ម៉ាកុស 5:34) និងបុរសសាសន៍សាម៉ារីកើតឃ្លង់ (លូកា 17:19) និងអ្នកសុំទានពិការភ្នែកដែរ (ម៉ាកុស 10:52; លូកា 18:42)។

 

ព្រះយេស៊ូវ "ទតឃើញជំនឿ" របស់មនុស្ស​ស្លាប់​ដៃ​ស្លាប់​ជើង​ និងមិត្តភក្តិទាំង ៤ របស់គាត់ (ម៉ាថាយ 9:2)។ ជំនឿរបស់ពួកគេត្រូវគេមើលឃើញ ដោយសារទង្វើរបស់ពួកគេ។ ពួកគេឡើងតាមជណ្ដើរទៅលើដំបូល ហើយហែកដំបូល និងសំរូតមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ទៅក្នុងបន្ទប់ពេញដោយហ្វូងមនុស្ស។ ពួកគេធ្វើការនេះ ព្រោះពួកគេដឹងថា ព្រះយេស៊ូវអាចប្រោសគាត់ឲ្យជា​ ដូចព្រះអង្គបានធ្វើ។

នៅពេលកូនស្រីរបស់យ៉ៃរ៉ុសស្លាប់ មនុស្សម្នាប្រាប់គាត់ កុំឱ្យទៅរំខានព្រះយេស៊ូវ ព្រោះពួកគេគិតថា វាយឺតពេលហើយ ដែលឱ្យព្រះអង្គជួយនាង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានព្រះបន្ទូលថា៖ "កុំ​ខ្លាច​ឡើយ ឲ្យ ​គ្រាន់​តែ​ជឿ​ប៉ុណ្ណោះ នោះ​នាង​នឹង​បាន​រស់​វិញ" (លូកា 8:50)។ បន្ទាប់មក យ៉ៃរ៉ុស ក៏បង្ហាញក្ដីជំនឿ ដោយយាងព្រះយេស៊ូវទៅផ្ទះរបស់គាត់ ដើម្បីឱ្យព្រះអង្គទតឃើញកូនស្រីរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវក៏ប្រោសនាងឱ្យរស់ឡើងវិញ។

​

មនុស្សសាសន៍ដទៃ ២ នាក់ ស្ត្រីសាសន៍កាណាន និងទាហ៊ានរ៉ូម៉ាំង ត្រូវបានគេកោតសរសើរចំពោះជំ នឿដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេ មុនពេលពួកគេទទួលបានការអស្ចារ្យ។ យ៉ាងណាមិញ ទំហំនៃក្ដីជំនឿរបស់ គឺមិនមែនជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះទេ។ សូម្បីតែជំនឿតូចមួយក្ដី ក៏គ្រប់គ្រាន់ដែរ ឱ្យតែវាជាជំនឿទៅ កាន់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងឃើញការនេះ នៅពេលឪពុករបស់ក្មេងប្រុស ដែលមានអារក្សសណ្ឋិត ចូលមក រកព្រះយេស៊ូវ។អាន ម៉ាកុស 9:20-24

​

“ខ្ញុំ​ជឿ​ហើយ លោក​ម្ចាស់​អើយ សូម​ជួយ​ចំពោះ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​ផង" គឺជាការអធិស្ឋាន ដែលយើងអាច អធិស្ឋានបានគ្រប់គ្នា។ ក្ដីជំនឿរបស់គាត់ តូចមួយតែប៉ុណ្ណោះ តែក្ដីជំនឿតូចមួយនេះ បានដាក់ទៅកាន់មនុស្សត្រឹមត្រូវហើយនេះវាប្រសើរជាងក្ដីជំនឿអស្ចារ្យដែលដាក់ទៅកាន់មនុស្សខុស។ 

ព្រះយេស៊ូវធ្វើការ យ៉ាងអត់ធ្មត់ ចំពោះភាពសង្ស័យរបស់បុរសនោះ ហើយធ្វើការអស្ចារ្យដែលគាត់សង្ឃឹមចង់បាន។

 

វាមានសារៈសំខាន់ ដែលមនុស្សយកតម្រូវការរបស់ខ្លួ​ន​ ទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ តែពួកគេមិនបានប្រាប់ព្រះអង្គឱ្យធ្វើអ្វីនោះទេ។ នៅក្នុងពិធីមង្គលការនៅ​ភូមិ​កាណា ម៉ារីប្រាប់ព្រះយេស៊ូវអំពីបញ្ហា ("គេ​អស់​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ហើយ" (យ៉ូហាន 2:3) ប៉ុន្តែសូមកត់ចំណាំថា គាត់មិនបានប្រាប់ព្រះយេស៊ូវថា "សូមធ្វើ ស្រានោះទេ"។ ផ្ទុយទៅវិញ ម៉ារីបានប្រាប់បាវបម្រើថា "ការ​អ្វី​ដែល​លោក​ប្រាប់​ឲ្យ​ធ្វើ នោះ​ត្រូវ​ធ្វើ​ចុះ" (យ៉ូហាន 2:5)។ យើងគួរនាំយកតម្រូវការរបស់យើងទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ តែយើងមិនចាំបាច់ប្រាប់ព្រះអង្គអំពី អ្វី ដែលទ្រង់ត្រូវធ្វើនោះទេ។ ព្រះអង្គចង់បានក្ដីជំនឿយើង មិនមែនចង់បានការណែនាំរបស់យើងនោះទេ។

​

ពេលឡាសារស្លាប់ ម៉ាថាប្រាប់ទៅព្រះយេស៊ូវថា៖ "ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ បើ​សិន​ជា​ទ្រង់​បាន​គង់​នៅ​ទី​នេះ នោះ​ប្អូន​ខ្ញុំ​ម្ចាស់​មិន​បាន​ស្លាប់​ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ម្ចាស់​ដឹង​ថា ទោះ​ទាំង​នៅ​គ្រា​ឥឡូវ​នេះ នោះ​ការ​អ្វី​ដែល​ទ្រង់​នឹង​សូម​ពី​ព្រះ គង់​តែ​ព្រះ​នឹង​ប្រទាន​មក​ទ្រង់​ជា​មិន​ខាន"។ ម៉ាថាមិនបានទូលសុំព្រះអង្គឱ្យប្រោសឡាសារឱ្យរស់ឡើងវិញនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបង្ហាញជំនឿរបស់គាត់ថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវទូលសុំ។ គាត់ជឿថា បំណងព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះអង្គល្អជាងគេបំផុត នៅក្នុងស្ថានការណ៍នេះ។ នេះគឺជាក្ដីជំនឿ គឺជាទុកចិត្តចំពោះបំណងព្រះហឬទ័របស់ព្រះ។

ការស្ដាប់បង្គាប់
ព្រះយេស៊ូវជារឿយៗបានប្រាប់មនុស្សឱ្យធ្វើអ្វីមួយ ដើម្បីទទួលការអស្ចារ្យ។ គន្លឹះទៅកាន់ការ អស្ចារ្យនៅក្នុងករណីនីមួយៗគឺ ធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលយ៉ាងសាមញ្ញ។ តើអ្វីជាទង្វើនៃការស្ដាប់បង្គាប់នៅក្នុងការអស្ចារ្យនីមួយៗ?

​

លូកា 5:4-6           ឲ្យ​ចេញ​ទូក​ទៅ​ឯ​កន្លែង​ទឹក​ជ្រៅ​ទំលាក់​អួន​ចាប់​ត្រី​ចុះ
យ៉ូហាន 2:6-10      ចូរ​ចាក់​ទឹក​ឲ្យ​ពេញ​ពាង​ទាំង​នេះ​ទៅ 
យ៉ូហាន 9:6-7        ចូរ​ទៅ​លាង​ក្នុង​ស្រះ​ស៊ី‌ឡោម​ទៅ 

​

ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់បុរសម្នាក់ ស្វិតដៃម្នាក់ឱ្យក្រោកឈរនៅចំពោះមុខមនុស្សម្នាគ្រប់គ្នា ហើយបោះ ដៃទៅមុខ ជាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច តាមរូបកាយរបស់គាត់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេស៊ូវបង្គាប់ ព្រះ អង្គក៏បានប្រទានអំណាចឱ្យវាអាចកើតឡើងដែរ។ ការអស្ចារ្យកើតឡើង នៅពេលមនុស្សស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេស៊ូវ។

 

ការពិភាក្សា

ពិភាក្សាគ្នា ជាមួយដៃគូ៖

• បើមាននរណាម្នាក់សួរអ្នកថា តើព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់អ្នកណានោះ តើអ្នកនឹងឆ្លើយ ដូចម្ដេច?

• តើការនេះប្រាប់យើងអ្វីខ្លះអំពី ព្រះយេស៊ូវ?

​

អធិស្ឋានបញ្ចប់