មេរៀនទី ៧: យកព្រះជាទី ១

សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់មួយ :    ពេលយើងស្វែងរកនគរព្រះ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គនឹងប្រទាន អ្វីដែលយើងត្រូវការ។

​

សកម្មភាព : ដាក់គរលើគ្នា

​

សម្ភារ៖ តុ របស់រាបដែលមានទំហំផ្សេងៗគ្នា ដូចជា សៀវភៅ ចានសំប៉ែត និងគម្រប ជាដើម

​

របៀបលេង :

១) បែងចែកយុវជនជាក្រុម គ្នា ៦ នាក់។ ក្រុមទាំងអស់ត្រូវឈរនៅម្ខាងនៃកន្លែងលេង។ ដាក់វត្ថុទាំងអស់ នៅលើតុ នៅម្ខាងទៀតនៃកន្លែងលេង។

​

២) និយាយ៖ "នេះគឺជា ការប្រកួត។ ពេលគ្រូនិយាយថា "ទៅ" អ្នកទី ១ នៅក្នុងក្រុមនឹងរត់ទៅយករបស់១ នៅលើតុ រួចរត់ត្រឡប់ហើយប៉ះដៃអ្នកទី ២ នៅក្នុងក្រុម។ បន្ទាប់មក អ្នកទី ២ នឹងរត់ទៅយករបស់ ១ ទៀត ហើយត្រឡប់មកប៉ះដៃអ្នកទី ៣។ បន្តធ្វើដូច្នេះ រហូតដល់មនុស្សនៅក្នុងក្រុមគ្រប់គ្នាមានរបស់ ម្នាក់១ៗ។"

​

៣) ពេលគ្រប់គ្នាមានរបស់ម្នាក់១ៗហើយ ប្អូនត្រូវចាប់ផ្ដើមដាក់របស់គរលើគ្នា តាមលំដាប់លំដោយ ដែលប្អូនយករបស់នោះ។ របស់ទី ១ ត្រូវនៅខាងក្រោម រួចរបស់ទី ២ នៅពីលើនោះ ហើយរបស់ទី ៣ ជាដើម។

​

៤) បន្ទាប់មក ម្នាក់នៅក្នុងក្រុមត្រូវលើកកាន់គំនរនោះ ដោយប្រើដៃតែម្ខាងនៅពីខាងក្រោម យកវាទៅដាក់នៅលើតុ។ បើមានរបស់ណាជ្រុះ ក្រុមនឹងត្រូវតម្រៀបម្ដងទៀត។

​

៥) ក្រុមដែលដាក់គំនររបស់នៅលើតុមុនគេ គឺជាអ្នកឈ្នះ។

​

ក្រោយបញ្ចប់ហ្គេម

សួរ៖ តើវាពិបាក ឬស្រួលក្នុងការទប់លំនឹងគំនររបស់របរ?
តើអ្វីដែលធ្វើឱ្យវាស្រួល? ហើយអ្វីដែលធ្វើឱ្យវាពិបាក?

វាប្រសើរជាងបើរបស់ណាធំនៅក្រោម ហើយរបស់ណាតូចនៅពីលើនោះ មែនទេ? វាជាគោលការណ៍ មកកាន់ជីវិតយើងដែរ។ ជីវិតរបស់យើងនឹងប្រសើរឡើង ពេលយើងដាក់របស់ណាធំជាមុន។ បើយើង ដាក់របស់ណាតូចមុន របស់ទាំងនោះនឹងគ្មានលំនឹងទេ ដូចអ្វីដែលយើងលេងក្នុងហ្គេមចឹង។ ហើយ មេរៀនរបស់យើងថ្ងៃនេះគឺទាក់ទងនឹង អាទិភាព។

​

ចូរមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពី ការនេះ។

ការរៀនព្រះគម្ពីរ

បរិបទ៖ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា យើងគួរយកព្រះ ជាចៅហ្វាយនៃជីវិតរបស់យើង មិនមែនលុយកាក់ ទេ។ អ្នកខ្លះ ពេលស្ដាប់ហើយ ប្រហែលគិតថា៖ ខ្ញុំចង់បម្រើព្រះ តែខ្ញុំក៏ត្រូវការលុយ ដើម្បីរស់ដែរ ចឹងខ្ញុំនឹងផ្ដោតលើការរកលុយជាមុនសិន។ ព្រះយេស៊ូវបន្តការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីឱ្យ​មេរៀនមួយ​សម្រាប់​មនុស្ស​ដែល​គិត​បែប​នេះ។

​

អាន [ម៉ាថាយ 6:25-33]

​

សំនួរបង្កប់ន័យ

ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ "កុំឱ្យព្រួយបារម្ភអ្វីឡើយ ពីជីវិតរបស់អ្នក"។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានឱ្យ ឧទាហរណ៍ពីអ្វី ដែលមនុស្សតែងតែព្រួយបារម្ភនៅក្នុង ខរ 25។ តើឧទាហរណ៍នោះ មានអ្វីខ្លះ?
ម្ហូបអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់។

​

យើងដឹងហើយថា ម្ហូប និងសម្លៀកបំពាក់ សំខាន់។ ព្រះយេស៊ូវមិនបានមានបន្ទូលថា យើងមិន ត្រូវការ​ចំនីអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់នោះទេ។ ប៉ុន្តែព្រះអង្គមានបន្ទូលថា យើងមិនគួរព្រួយបារម្ភអំពី វាទេ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះថា (ដូចព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ) ជីវិត មានអ្វីដែលច្រើនជាង ... ម្ហូបអាហារ និង ហើយ រាងកាយ ​មានអ្វីដែលច្រើនជាង ... សម្លៀកបំពាក់។ ព្រះអង្គបានផ្គត់ផ្គង់យើង ដោយជីវិត និងរាង កាយហើយ។​ ច្បាស់ណាស់ថា ព្រះអង្គអាចផ្គត់ផ្គង់ម្ហូបអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់មកកាន់យើង! ដូច្នេះ មូលហេតុដែលយើងមិនចាំបាច់បារម្ភគឺ ព្រោះ ព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់យើង។

​

បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវលើកឧទាហរណ៍អំពី ម្ហូបអាហារនៅក្នុងខរ 26។ តើឧទាហរណ៍អ្វី?
សត្វស្លាប។

​

តើប្អូនៗធ្លាប់ឃើញ សត្វស្លាប ច្រូតកាត់ ឬសាបព្រោះទេ? ឬប្រមូលផលដាក់ជង្រុកទេ? ទេ! ពួកវា មិនចាំបាច់ទេ។ ព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់អាហារសម្រាប់ពួកវា។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានប្រមើមើលថា ប្រហែល មានសត្វស្លាប ២០ ម៉ឺនលានក្បាល នៅលើពិភពលោកនេះ។ ព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់អាហារសម្រាប់ ពួកវា ទាំងអស់។

​

ហើយ តើព្រះយេស៊ូវលើកឧទាហរណ៍អ្វី ទាក់ទងនឹងសម្លៀកបំពាក់ នៅក្នុងខរ 28 និង29?
ផ្កា។

​

តើប្អូនៗធ្លាប់ឃើញផ្កាធ្វើការដែរទេ? ឬរកលុយ? ឬទៅទិញខោអាវថ្មីដែរទេ? ពួកវាមិនត្រូវការទេ។ ព្រះអង្គបានតុបតែងពួកវា ឱ្យបានស្អាតជាងនរណាៗទាំងអស់។ សូម្បីតែស្ដេចស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ ស្អាតយ៉ាងណា ក៏មិនស្មើនឹងផ្កាដែរ។ ម្ដងទៀត មេរៀនក្នុងចំនុចនេះគឺ ព្រះអង្គអាចផ្គត់ផ្គង់គ្រប់ទាំងអស់ ដែលយើងត្រូវការ។

សំនួរមានន័យ

តើការព្រួយបារម្ភ មានប្រយោជន៍ដែរទេ? តើវាជួយឱ្យសម្រេចអ្វីដែលល្អទេ? តើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល ដូចម្ដេច ក្នុងខរ 27?
អត់ទេ! ការព្រួយបារម្ភមិនបានជួយអ្វីសោះ មកកាន់ជីវិតយើង។

​

មានមនុស្សជាច្រើនដែលព្រួយបារម្ភអំពី ជីវិត តម្រូវការ និងអនាគតរបស់ពួកគេ។ របៀបដែលអាចជួយ យើង ឱ្យឈប់ព្រួយបារម្ភគឺ ការចាប់ផ្ដើមជឿទុកចិត្តព្រះ។ ពេលយើងជឿទុក ចិត្តព្រះ យើងអាចរស់នៅ ដោយមានសេរីភាព ពីការព្រួយបារម្ភទាំងអស់។

​

ការព្រួយបារម្ភ បង្ហាញពីការខ្វះជំនឿទុកចិត្តមកកាន់ព្រះ។ ហេតុអ្វី? (មើលខរ 30-32)
ព្រោះ ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ជ្រាបអំពីតម្រូវការរបស់យើង ហើយផ្គត់ផ្គង់យើង។

​

ដូច្នេះ តើយើងគួរធ្វើដូចម្ដេចតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុងខរ 33 ជំនួសការព្រួយបារម្ភអំពី ជីវិត?
ស្វែងរកនគរព្រះ និងសេចក្ដីសុចរិត របស់ព្រះអង្គជាមុនសិន។

​

ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវមិនបានបង្រៀនយើងថា ឱ្យយើងខ្ជិល និងអង្គុយចាំព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់ម្ហូបអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់មកកាន់យើងដែរ។ ជំនួសមកវិញ ព្រះអង្គបង្រៀនយើងថា កុំឱ្យការបារម្ភអំពី តម្រូវ ការយើង រារាំងយើងអំពី ការធ្វើការធំ និងសំខាន់បំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង គឺការស្វែងរកនគរ ព្រះ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គ។

​

តើប្អូនគិតថា "ការស្វែងរកនគរព្រះ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គជាមុន" មានន័យដូចម្ដេច?
យកព្រះជាទី ១ ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអង្គចំពោះអ្វី ដែលជាអាទិភាពរបស់យើង និងធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអង្គ មានបន្ទូលឱ្យយើងធ្វើ និងក្លាយជាអ្វីដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅឱ្យយើងក្លាយជា។

​

តើមានអ្វីកើតឡើង ពេលយើងធ្វើដូចនេះ?
គ្រប់របស់ទាំងនេះ នឹងបានឱ្យមកកាន់យើង។

​

ពេលយើងធ្វើដូចនេះ យើងនឹងទទួលនគរព្រះ និងសេចក្ដីសុចរិត ដែលជារបស់សំខាន់ បំផុតនៅក្នុង ជីវិតយើង។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងស្វែងរកនគរព្រះ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គក៏បានសន្យាថា ទ្រង់នឹងផ្គត់ផ្គង់រាល់តម្រូវដែលយើងត្រូវការផងដែរ។ គ្រប់របស់ដែលយើងយកជាទី ២ (ដូចជា សម្លៀកបំពាក់ ម្ហូបអាហារ និងលុយកាក់ ជាដើម) ព្រះអង្គនឹងប្រទានដល់យើង។

​

តើប្អូនៗ ចាំហ្គេមរបស់យើងដែរទេ? នគរ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ គឺប្រៀបដូចជារបស់ដែលធំ នៅ ក្រោមគំនរនៃជីវិតរបស់យើងអ៊ីចឹង (ដូច​ជា​គ្រឹះ​ដ៏​រឹងមាំ​មួយ​ដែល​យើង​កសាង​ជីវិត​របស់​យើង)។ បើយើងយកព្រះអង្គជាទី ១ ព្រះអង្គនឹងដាក់គ្រប់យ៉ាងដែល យើង ត្រូវការ នៅពីខាងលើ។
 

ពេលវេលាក្រុមតូច

ពិភាក្សាគ្នា នៅក្នុងក្រុមតូច៖

• តើអ្វីជាអាទិភាពនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ?

• តើនគរ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ មានសារៈសំខាន់ដូចម្ដេច មកកាន់ខ្ញុំ?

• តើអ្វីដែលខ្ញុំព្រួយបារម្ភ? តើវារំខានមិនឱ្យខ្ញុំ យកព្រះជាទី ១ ដូចម្ដេច?

​

អធិស្ឋានបញ្ចប់

​