សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់មួយ :  ពេលព្រះក្លាយជាឪពុករបស់យើង យើងចាប់ផ្ដើមរស់ជាកូនរបស់ព្រះអង្គ
 

សកម្មភាព : ធ្វើជាខ្លួនឯង
 

សម្ភារៈ : ស្ទីកក័រសម្រាប់សរសេរឈ្មោះ និងប៊ិច

 

របៀបលេង :

១) និយាយ : យើងនឹងលេងហ្គេមមួយ មានឈ្មោះថា "ធ្វើជាខ្លួនឯង"។ គ្រូនឹងចែកស្ទ័កក័រទុកឱ្យប្អូនៗ សរសេរឈ្មោះហើយប្អូនៗត្រូវសរសេរឈ្មោះមនុស្សល្បីណាម្នាក់។

២) បន្ទាប់មក បិទស្ទីកក័រនោះ លើខ្នងរបស់អ្នកណាម្នាក់។ កុំឱ្យពួកគេមើលឃើញឈ្មោះ ដែលអ្នកបាន សរសេរ។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវមានស្ទ័កក័រឈ្មោះ តែមួយប៉ុណ្ណោះនៅលើខ្នង។

៣) ក្រោកឈរ រួចនិយាយជាមួយមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន។ មើលឈ្មោះនៅលើខ្នង រួចធ្វើដូចជាអ្នកជួបជា មួយអ្នកនោះពិតមែន តែកុំនិយាយឈ្មោះរបស់គាត់។

៤) អ្នកត្រូវព្យាយាមទាយថាជា អ្នកណា។ ហ្គេមនេះ លេងសប្បាយជាងពេលអ្នក និយាយជាមួយមនុស្ស ច្រើន។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវដើរនិយាយជាមួយគេទៅវិញទៅមក។

៥) ពេលអ្នកទាយត្រូវថា ខ្លួនឯងជាអ្នកណាហើយ អ្នកត្រូវយកស្ទីកក័រឈ្មោះនោះមកបិទនៅខាងមុខវិញ រួចធ្វើជាអ្នកនោះរហូតដល់ចប់ហ្គេម!

​

ក្រោយបញ្ចប់ហ្គេម:

សួរ៖ "នៅក្នុងហ្គេមនេះ តើវាពិបាក ឬស្រួលក្នុងស្គាល់ថា អ្នកខ្លួនឯងជានរណា?" ទុកឱ្យសិស្សឆ្លើយ
ពេលអ្នកដឹងថា ខ្លួនឯងជានរណាហើយ តើវាស្រួល ឬក៏ពិបាកក្នុងការធ្វើជាខ្លួនឯង? ទុកឱ្យសិស្សឆ្លើយ

នៅក្នុងជីវិតពិត ព្រះបានប្រាប់យើងរួចហើយថា យើងជានរណា (មិនមែនដោយស្ទីកក័រនៅលើខ្នង របស់យើងនោះទេ) តែដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នៅក្នុងមេរៀនមុន យើងបានរៀនអ្វីខ្លះៗទាក់ទងនឹង អត្តសញ្ញាណរបស់យើង។ តើយើងជានរណា? យើងគឺជាកូន របស់ព្រះ!

​

យើងបានឃើញហើយថា ព្រះគឺជាឪពុកដ៏ល្អ។ តើនរណាចាំបានថា វាមានន័យដូចម្ដេច?

ទ្រង់ខ្វល់ ខ្វាយពីយើង ផ្គត់ផ្គង់យើង ប្រទានអំណោយទានដល់យើង ប្រៀនប្រដៅយើង ស្រឡាញ់យើង និងឱ្យ យើងមានផ្ទះដ៏ល្អ ដែលនៅអស់កល្ប។

 

នេះហើយជាភាពជាឪពុក ដែលព្រះជាម្ចាស់មាន។ ដូច្នេះ តើយើងគួរធ្វើជាកូនបែបណាទៅកាន់ព្រះអង្គ វិញ? តើកូនល្អគួរប្រព្រឹត្តបែបណាទៅកាន់ឪពុកដ៏ល្អ? ទុកឱ្យពួកគេបញ្ចេញយោបល់។

​

កូនៗគួរតែគោរពឪពុកម្ដាយ បង្ហាញការផ្ដល់កត្តិយស និងមានភក្ដីភាពជាមួយពួកគាត់ ត្រូវអត់? ដូចគ្នាដែរ កូនរបស់ព្រះត្រូវតែគោរពផ្ដល់កត្តិយស និងមានភក្ត្រីភាពចំពោះព្រះដ៏ជាឪពុករបស់ពួកគេ។ ការធ្វើជាកូនរបស់ព្រះទាមទារឱ្យមានទំនួលខុសត្រូវ និងអភ័យឯកសិទ្ធិ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ យើងនឹង រៀនថាតើ វាមានន័យដូចម្ដេចចំពោះទំនាក់ទំនងយើងជាមួយព្រះ ដែលយើងជាកូនព្រះអង្គ?

​

ទី១ វាមានន័យថា យើងជឿទុកចិត្តទ្រង់។ កូនរបស់ព្រះត្រូវតែជឿទុកចិត្តឪពុក។

​

[ទំនុកតម្កើង 28:7] ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​កំឡាំង ហើយ​ជា​ខែល​នៃ​ខ្ញុំ ចិត្ត​ខ្ញុំ​បាន​សង្ឃឹម​ដល់​ទ្រង់ ហើយ​ បាន​សេចក្តី​ជំនួយ ហេតុ​នោះ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​រីករាយ​ជា​ខ្លាំង ខ្ញុំ​នឹង​សរសើរ​ដល់​ទ្រង់ ដោយ​បទ​ចំរៀង ​របស់​ខ្ញុំ។

​

[សុភាសិត 3:5-6] ចូរ​ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត កុំ​ឲ្យ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​យោបល់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ត្រូវ​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​ទ្រង់​នៅ​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​ឯង​ចុះ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ដំរង់​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​ឯង។

​

កូនៗមិនដឹងអ្វីច្រើននោះទេ តែពួកគេដឹងថា ឪពុករបស់គេមានប្រាជ្ញាជាងខ្លួន។ ដូច្នេះហើយទើប ពួកគេជឿទុកចិត្តឪពុករបស់ខ្លួន។ ដូចគ្នាជាមួយការនេះដែរ យើងជឿទុកចិត្តព្រះ។ នេះហើយជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរ ហៅថា "សេចក្ដីជំនឿ"។ សេចក្ដីជំនៀ គឺជាការជឿទុកចិត្តព្រះ និងបន្តមានភក្ដីភាពទៅកាន់ទ្រង់ ពេញមួយជីវិតរបស់យើង។

​

ជំនឿទៅកាន់ព្រះមានន័យថា កូនរបស់ព្រះអង្គអាចរស់នៅដោយមានសេរីភាពពីការថប់បារម្ភ។ ចូរស្ដាប់អ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល៖

​

[ម៉ាថាយ 6:25-26]  ដោយ​ហេតុ​នេះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់ខ្វាយ​នឹង​ជីវិត​ដែល នឹង​ បរិភោគ​អ្វី ឬ​នឹង​រូបកាយ ដែល​នឹង​ស្លៀកពាក់​អ្វី​នោះ​ឡើយ ឯ​ជីវិត តើ​មិន​វិសេស​ជាង​ចំណី​អាហារ ហើយ​រូបកាយ តើ​មិន​វិសេស​ជាង​សំលៀកបំពាក់​ទេ​ឬ​អី។ ចូរ​ពិចារណា​ពី​សត្វ​ស្លាប​នៅ​លើ​អាកាស វា​មិន​សាបព្រោះ មិន​ច្រូត​កាត់ ឬ​ប្រមូល​ដាក់​ក្នុង​ជង្រុក​ផង តែ​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​ចិញ្ចឹម​វា ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា តើ​គ្មាន​ដំឡៃ​លើស​ជាង​សត្វ​ទាំង​នោះ​ទេ​ឬ​អី។

​

ពេលយើងជឿទុកចិត្តព្រះ យើងមានសេរីភាពពីភាពថប់បារម្ភអំពី ជីវិត។ ហេតុអ្វី? ទុកឱ្យសិស្សបញ្ចេញគំនិត

​

ព្រោះយើងដឹងថា ឪពុករបស់យើងខ្វល់ខ្វាយពីយើង ឱ្យតម្លៃយើង និងផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់យើង។ ពេល យើងមានការថប់បារម្ភអំពីជីវិត ហើយគ្រប់យ៉ាងហាកដូចជាពិបាកណាស់នោះ កូនរបស់ព្រះដឹងថា គេអាចចូលមកអធិស្ឋានទៅកាន់ឪពុករបស់គេ និងទទួលជំនួយពីទ្រង់។

​

ទី២ កូនរបស់ព្រះ ស្រឡាញ់ឪពុករបស់ខ្លួន។ ព្រះជាម្ចាស់អាចបង្កើតយើងជាអ្នកបម្រើ ឬជាទាសករ ឬជាបុគ្គលិកក៏បាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គជ្រើសរើសនាំយើងទៅកាន់គ្រួសាររបស់ទ្រង់ ក្នុងនាមជាកូនជាទី ស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គវិញ។ ព្រះអង្គគឺជាឪពុកដ៏ល្អមកកាន់យើង។ ពេលយើងយល់ការ នេះជាក់ច្បាស់ ហើយ ការឆ្លើយតបរបស់យើង គឺស្រឡាញ់ព្រះអង្គដោយខ្លួនឯងតែម្ដង។

​

[1យ៉ូហាន 4:19]  ឯ​យើង​រាល់​គ្នា យើង​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​មុន។

​

[អេភេសូរ 5:1] ដូច្នេះ ចូរ​ត្រាប់​តាម​ព្រះ ដូច​ជា​កូន​ស្ងួនភ្ងា។

​

គ្រប់ក្រុមគ្រួសារទាំងអស់ តែងតែមានចរិតលក្ខណៈ។ ចរិតលក្ខណៈចម្បងបំផុតនៃគ្រួសារព្រះ គឺ សេចក្ដីស្រឡាញ់។ ព្រះស្រឡាញ់កូនទ្រង់ យើងស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ហើយយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញ ទៅមក។ កូនរបស់ព្រះទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះ ហើយចេះស្រឡាញ់អ្នកដទៃដែរ។ ពេលយើង ស្រឡាញ់អ្នកដទៃ យើងកំពុងយកគម្រូតាមព្រះ ដែលស្រឡាញ់យើងហើយ!

​

តើយើងអាចបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងទៅកាន់ព្រះដូចម្ដេច? ទុកឱ្យសិស្សបញ្ចេញគំនិត

​

យើងអាចសរសើរតម្កើងព្រះ បម្រើទ្រង់ រៀនអំពីព្រះអង្គ ហើយការនេះនីមួយៗសុទ្ធតែល្អទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ការទាំងអស់នេះ មិនមែនជារបៀបចម្បងបង្អស់ក្នុងការបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ទៅកាន់ព្រះនោះទេ។ ចូរស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូ ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយ៖

​

[យ៉ូហាន 14:15] បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ចូរ​កាន់​តាម​បញ្ញត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ចុះ។

​

ចម្លើយគឺ ការស្ដាប់បង្គាប់តាមទ្រង់។ យើងស្រឡាញ់ព្រះ តាមរយៈការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ។

​

ដូច្នេះ ទី៣ កូនរបស់ព្រះស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះអង្គ។ ពេលយើងស្រឡាញ់ និងជឿព្រះយើងនឹងចង់ស្ដាប់បង្គាប់ តាមព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានដាក់បង្គាប់ឱ្យយើង នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ (ព្រះគម្ពីរ) ហើយទ្រង់ក៏ បានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកជួយយើង ក្នុងការស្ដាប់បង្គាប់តាមទ្រង់ដែរ។ ក្នុងនាមជាកូនព្រះ យើងទទួលសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ និងអនុញ្ញាតឱ្យព្រះអង្គដឹកនាំយើង ដោយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។

​

[1យ៉ូហាន 5:2-3] កាល​ណា​យើង​ស្រឡាញ់​ដល់​ព្រះ ហើយ​កាន់​តាម​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​របស់​ទ្រង់ នោះ ​យើង​ដឹង​ថា យើង​ស្រឡាញ់​ដល់​ពួក​កូន​របស់​ព្រះ​ដែរ។ ដ្បិត​នេះ​ហើយ​ជា​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដល់ ​ព្រះ គឺ​ឲ្យ​យើង​កាន់​តាម​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​របស់​ទ្រង់ ឯ​បញ្ញត្ត​ទ្រង់ នោះ​មិន​មែន​ជា​បន្ទុក​ដ៏​ធ្ងន់​ទេ។

​

[រ៉ូម 8:14] ហើយ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រះវិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​ទ្រង់​នាំ អ្នក​ទាំង​នោះ​ហើយ​ជា​ពួក​កូន​របស់​ព្រះ។

​

តើនរណាអាចឱ្យឧទាហរណ៍អំពី ការបង្គាប់របស់ឪពុកម្ដាយខ្លួនមកកាន់ខ្លួនឯង បានទេ? តើអ្នកគិតថា ពួកគាត់ធ្វើបែបនេះធ្វើអ្វី? ទុកឱ្យពួកគេបញ្ចេញយោបល់

​

តើនរណាអាចឱ្យឧទាហរណ៍អំពី ការបង្គាប់របស់ព្រះមកកាន់យើងដែរទេ? តើអ្នកគិតថា ទ្រង់ធ្វើ បែបនេះធ្វើអ្វី? ទុកឱ្យពួកគេបញ្ចេញគំនិត

​

យើងដឹងហើយថា ការបង្គាប់របស់ព្រះអង្គគឺ ដើម្បីឱ្យយើងល្អ ហើយដោយសារព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង និងចង់បានអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង។ យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងទៅកាន់ព្រះតាមរយៈ ការ ជ្រើសរើសស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ និងជាអ្វីដែលយើងគួរ ព្យាយាមធ្វើដែរ។ ចូរស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ៖

​

[យ៉ូហាន 14:31a] គឺ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​បង្គាប់​ព្រះវរបិតា​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​លោកីយ៍​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ដល់​ទ្រង់...

​

ព្រះយេស៊ូតែងតែធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះវរបិតា។ ហេតុអ្វី? 
<ដើម្បីឱ្យលោកីយ៏បានដឹងថា ខ្ញុំស្រឡាញ់ដល់ទ្រង់>។

​

កូនរបស់ព្រះមានការជំរុញចិត្តដូចគ្នា។ យើងចង់ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ដើម្បីឱ្យលោកីយ៏ដឹងថា យើងស្រឡាញ់ឪពុករបស់យើង!

​

សរុបឱ្យខ្លី ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះ យើងត្រូវតែគោរព ផ្ដល់កត្តិយស និងមានភក្តីភាព ទៅកាន់ឪពុក របស់យើង។ យើងធ្វើបែបនេះបាន តាមរយៈការស្រឡាញ់ ជឿទុកចិត្ត និងស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់។

​

ពេលវេលាក្រុមតូច:

ពិភាក្សាគ្នា នៅក្នុងក្រុមតូច:

• តើអ្នករៀនបានអ្វីអំពី ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះ ពីមេរៀនថ្ងៃនេះ?

• តើអ្នកមានការលំបាកអ្វីក្នុងការរស់នៅ ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះ?

• តើអ្វីទៅជាការល្អបំផុត ក្នុងការធ្វើជាកូនរបស់ព្រះ?

​

អធិស្ឋានបញ្ចប់